پیمان های نابرابر (unequal treaties)
رشته قراردادهایی در ۱۸۴۲ـ۱۸۵۸ که قدرت های غربی از طریق آن ها به امتیازهای دیپلماتیک و ارضی در چین و ژاپن دست یافتند (پیمان اِدو). سلسلۀ ناتوان چینگ (چین)، زیر فشار و ارعاب مجبور به امضای موافقت نامه هایی شد که به احداث بندرهای پیمانی انجامید. نارضایتی ملیّون از این پیمان ها به گسترش جنبش مشت زنان در ۱۹۰۰ دامن زد. نخستین پیمان نابرابر پیمان نانجینگ (۱۸۴۲) بود که در پایان جنگ اول تریاک به امضا رسید، و طبق آن چینی ها هنگ کنگ را به بریتانیا واگذاردند و پنج بندر پیمانی شانگهای، گوانگجو (کانتون)، شیامن (آموی) فوجو و نینگ بو را به روی تجارت خارجی گشودند. بنادر پیمانی دیگری نیز طبق پیمان تیانجین در ۱۸۵۸ گشوده شدند. همچنین، در نتیجۀ پیمان های کاناگاوا (۱۸۵۴) و ادو (۱۸۵۸)، امریکا پیمان های نابرابر را بر حکومت شوگونی توکوگاوا در ژاپن تحمیل کرد، ولی قدرت های غربی در ۱۸۹۹ مجبور شدند از امتیازهای ویژۀ خود در بنادر پیمانی در ژاپن صرف نظر کنند.
رشته قراردادهایی در ۱۸۴۲ـ۱۸۵۸ که قدرت های غربی از طریق آن ها به امتیازهای دیپلماتیک و ارضی در چین و ژاپن دست یافتند (پیمان اِدو). سلسلۀ ناتوان چینگ (چین)، زیر فشار و ارعاب مجبور به امضای موافقت نامه هایی شد که به احداث بندرهای پیمانی انجامید. نارضایتی ملیّون از این پیمان ها به گسترش جنبش مشت زنان در ۱۹۰۰ دامن زد. نخستین پیمان نابرابر پیمان نانجینگ (۱۸۴۲) بود که در پایان جنگ اول تریاک به امضا رسید، و طبق آن چینی ها هنگ کنگ را به بریتانیا واگذاردند و پنج بندر پیمانی شانگهای، گوانگجو (کانتون)، شیامن (آموی) فوجو و نینگ بو را به روی تجارت خارجی گشودند. بنادر پیمانی دیگری نیز طبق پیمان تیانجین در ۱۸۵۸ گشوده شدند. همچنین، در نتیجۀ پیمان های کاناگاوا (۱۸۵۴) و ادو (۱۸۵۸)، امریکا پیمان های نابرابر را بر حکومت شوگونی توکوگاوا در ژاپن تحمیل کرد، ولی قدرت های غربی در ۱۸۹۹ مجبور شدند از امتیازهای ویژۀ خود در بنادر پیمانی در ژاپن صرف نظر کنند.
wikijoo: پیمان_های_نابرابر