پیمان منع ازمایش های هسته ای

دانشنامه آزاد فارسی

پیمان منع آزمایش های هسته ای. پیمان منع آزمایش های هسته ای (Test Ban Treaty)
توافق نامه ای منعقدشده در ۵ اوت ۱۹۶۳ میان امریکا، شوروی، و انگلستان. به موجب این پیمان سه کشور متعهد شدند که جنگ افزارهای هسته ای خود را فقط در زیر زمین آزمایش کنند. طی دو سال بعد از آن، ۹۰ کشور دیگر نیز به این پیمان پیوستند و فرانسه و چین ازجمله کشورهایی بودند که از امضای این معاهده سر باز زدند و همچنان آزمایش های هسته ای خود را در زیر آب و سطح زمین انجام می دادند. در ژانویۀ ۱۹۹۶، فرانسه پایان برنامۀ آزمایش های خود را اعلام و از توقف جهانی آزمایش ها حمایت کرد. دولت ایران نیز در ۱۷ دی ۱۳۴۲ش/۸ اوت ۱۹۶۳ به این قرارداد پیوست. در ۱۹۹۳، نمایندگان ۳۷ دولت، ازجمله انگلستان، چین، فرانسه، روسیه، و امریکا، در ژنو گرد هم آمدند تا پیمان جامع منع آزمایش های هسته ای (سی تی بی تی) را تنظیم کنند. این پیمان در ۱۹۹۶ برای جلوگیری از گسترش سلاح های هسته ای تهیه شد، اما امریکا آن را رد کرد و هنوز هفده کشور دیگر هم آن را امضا نکرده اند. امتناع امریکا از پذیرش این پیمان عملاً آن را بی اثر کرده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس