پیمان سوالبارد ( به انگلیسی: Svalbard Treaty ) یک قرارداد بین المللی است که حاکمیت «کامل و بدون محدودیت نروژ» بر سوالبارد را تضمین می کند. در عین حال، این پیمان، شرایطی که نروژ باید در مدیریت منطقه انجام دهد، از جمله رفتار برابر با شهروندان و شرکت های، همهٔ کشورهایی که به این توافق پیوسته اند؛ و محدودیت در تعقیب بعضی مقاصد نظامی را مشخص می کند. پیمان سوالبارد، در سال ۱۹۲۰ میلادی، منعقد و در سال ۱۹۲۵ به اجرا گذاشته شد. پیمان سوالبارد، در مجموع توسط دولت های ۴۴ کشور به تصویب رسیده است.
این پیمان، همچنین به عنوان معاهدهٔ نروژی در نروژ، ایالات متحده آمریکا، دانمارک، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، هلند، بریتانیا و سوئد در خارج از کشور شناخته شده است.
پیمان سوالبارد، یکی از معدود موافقت نامه های بین المللی حاصل مذاکرات پس از جنگ جهانی اول است که هنوز به قوت خود باقی است. به استثنای جنگ جهانی دوم، حاکمیت نروژ بر سوالبارد هرگز به چالش کشیده نشده و مورد اعتراض قرار نگرفته است. اختلافات بر سر تفسیر پیمان سوالبارد، در دوران اخیر، عمدتاً مربوط به این موضوع است که آیا پیمان سوالبارد، در مورد مناطق دریایی اطراف مجمع الجزایر نیز صدق می کند یا خیر؟[ ۲]
نام سوالبارد، زمانی رسمیت پیدا کرد که حاکمیت سیاسی این منطقهٔ جغرافیایی، در سال ۱۹۲۵ میلادی، به دولت نروژ، واگذار شد. در متن انگلیسی توافقنامه، این منطقه به عنوان:
٬مجمع الجزایر اسپیتسبرگن: Spitsbergen یا Spitzbergen،
نامیده می شود. محدودهٔ منطقهٔ توافق، طبق مادهٔ ( ۱ ) توافقنامه، با مختصات جغرافیایی بین ۱۰ درجه تا ۳۵ درجهٔ شرقی و بین ۷۴ درجه تا ۸۱ درجهٔ شمالی، تعریف شده است. همزمان، با ذکر بزرگترین جزایر منطقه، از جمله جزیرهٔ خرس، حدود جغرافیایی اعتبار قرارداد تصریح و تدقیق بیشتری شده است تا متعلقات محدوده:
٬همهٔ جزایر، جزایر و صخره های متعلق به اینها،
نیز مشخص شود. مفاد این معاهده شامل قلمروِ دریایی منطقه می شود. [ ۳]
پیمان سوالبارد، در ۹ فوریهٔ ۱۹۲۰ منعقد شد و در ۱۴ اوت ۱۹۲۵ لازم الاجرا گردید. سپس توسط هلند، بریتانیا، دانمارک، ایالات متحده، ایتالیا، فرانسه، سوئد، نروژ و ژاپن به تصویب رسید. بعدها، تعداد زیادی از کشورها به این پیمان ملحق شدند. مذاکرات در مورد سوالبارد، در پاریس در سال ۱۹۱۹ میلادی، به ابتکار نروژ به عنوان بخشی از مذاکرات صلح پس از جنگ جهانی اول آغاز شد. تلاش های قبلی، از جمله از سوی نروژ، برای ایجاد تغییرات عملی در وضعیت سوالبارد، به عنوان یک منطقهٔ بی طرف موفق نشده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین پیمان، همچنین به عنوان معاهدهٔ نروژی در نروژ، ایالات متحده آمریکا، دانمارک، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، هلند، بریتانیا و سوئد در خارج از کشور شناخته شده است.
پیمان سوالبارد، یکی از معدود موافقت نامه های بین المللی حاصل مذاکرات پس از جنگ جهانی اول است که هنوز به قوت خود باقی است. به استثنای جنگ جهانی دوم، حاکمیت نروژ بر سوالبارد هرگز به چالش کشیده نشده و مورد اعتراض قرار نگرفته است. اختلافات بر سر تفسیر پیمان سوالبارد، در دوران اخیر، عمدتاً مربوط به این موضوع است که آیا پیمان سوالبارد، در مورد مناطق دریایی اطراف مجمع الجزایر نیز صدق می کند یا خیر؟[ ۲]
نام سوالبارد، زمانی رسمیت پیدا کرد که حاکمیت سیاسی این منطقهٔ جغرافیایی، در سال ۱۹۲۵ میلادی، به دولت نروژ، واگذار شد. در متن انگلیسی توافقنامه، این منطقه به عنوان:
٬مجمع الجزایر اسپیتسبرگن: Spitsbergen یا Spitzbergen،
نامیده می شود. محدودهٔ منطقهٔ توافق، طبق مادهٔ ( ۱ ) توافقنامه، با مختصات جغرافیایی بین ۱۰ درجه تا ۳۵ درجهٔ شرقی و بین ۷۴ درجه تا ۸۱ درجهٔ شمالی، تعریف شده است. همزمان، با ذکر بزرگترین جزایر منطقه، از جمله جزیرهٔ خرس، حدود جغرافیایی اعتبار قرارداد تصریح و تدقیق بیشتری شده است تا متعلقات محدوده:
٬همهٔ جزایر، جزایر و صخره های متعلق به اینها،
نیز مشخص شود. مفاد این معاهده شامل قلمروِ دریایی منطقه می شود. [ ۳]
پیمان سوالبارد، در ۹ فوریهٔ ۱۹۲۰ منعقد شد و در ۱۴ اوت ۱۹۲۵ لازم الاجرا گردید. سپس توسط هلند، بریتانیا، دانمارک، ایالات متحده، ایتالیا، فرانسه، سوئد، نروژ و ژاپن به تصویب رسید. بعدها، تعداد زیادی از کشورها به این پیمان ملحق شدند. مذاکرات در مورد سوالبارد، در پاریس در سال ۱۹۱۹ میلادی، به ابتکار نروژ به عنوان بخشی از مذاکرات صلح پس از جنگ جهانی اول آغاز شد. تلاش های قبلی، از جمله از سوی نروژ، برای ایجاد تغییرات عملی در وضعیت سوالبارد، به عنوان یک منطقهٔ بی طرف موفق نشده بود.
wiki: پیمان سوالبارد