پیمان سلطانی ( زادهٔ ۲۷ دی ۱۳۴۹ ) آهنگساز، رهبر ارکستر و نوازنده اهل ایران است. او فرزند فرخنده حاجی زاده نویسنده و شاعر است. عمدهٔ شهرت او، به واسطهٔ اجراهایی است که به عنوان رهبر ارکستر ملل ( ارکستر پرسپولیس ) داشته است که از شاخص ترین آن ها، بازسازی و اجرای قطعهٔ سلام شاهی ( ایران جوان ) با شعر بیژن ترقی و صدای سالار عقیلی است.
... [مشاهده متن کامل]
پیمان سلطانی در یک خانوادهٔ فرهنگی کرمانی چشم به جهان گشود، در ۴ سالگی از محل تولدش تبریز به کرمان و در ۱۶ سالگی به تهران مهاجرت می کند.
وی فعالیت خود را در موسیقی، نقاشی و ادبیات از کودکی ( سال ۱۳۵۶ ) در کارگاه موسیقی سازمان فرهنگ و هنر و رادیو و تلویزیون ملی ایران آغاز کرد و سپس در حوزهٔ گرافیک و موسیقی تحصیلات خود را ادامه داد. معلمان اولیه اش در دوران کودکی محمد امام، محمد حاجی زاده، خلیل برهانی و مادرش ( فرخنده حاجی زاده، نویسنده و شاعر ) بودند. وی در سال ۱۳۶۶ به تهران عزیمت کرد و از محضر هنرمندانی چون فرامرز پایور، مجید کیانی، هوشنگ ظریف و … در زمینهٔ نوازندگی سنتور، تار و سه تار بهره گرفت و در عرصهٔ آهنگسازی، رهبری ارکستر، هارمونی، کنترپوان، ارکستراسیون و فرم نزد محمدتقی مسعودیه، فرهاد فخرالدینی، امانوئل ملیک اصلانیان، توماس کریستین داوید، یوری داویتیان و … موسیقی را فرا گرفت. وی همچنین از آموزش های منوچهر بدیعی، در زمینهٔ فلسفه و تاریخ معاصر و هوشنگ ابتهاج در زمینهٔ تلفیق شعر و موسیقی و عروض و قافیه بهره برده است.
وی از سال ۱۳۶۶ به تدریس در حوزه های نوازندگی، مبانی آهنگسازی، آشنایی با مکتب ها، جنبش ها و جریان های موسیقی قرن بیستم، شناخت موسیقی و فلسفهٔ موسیقی معاصر پرداخت. سلطانی از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۴ سرپرست گروه موسیقی شبان رود و گروه موسیقی شنیدستان بود. همچنین در سال ۱۳۷۲ انجمن دوستداران موسیقی را تشکیل داد و تا سال ۱۳۷۵ مدیریت آن را بر عهده داشت.
پیمان سلطانی در سال ۱۳۸۲ با همکاری سازمان میراث فرهنگی کشور، کمیتهٔ ایکوم و کمیسیون ملی یونسکو در ایران، ارکستر تخت جمشید ( پرسپولیس ) را تشکیل داد که یک سال پس از تشکیل ارکستر، نام آن به ارکستر ملل تغییر کرد. فعالیت این ارکستر تا سال ۱۳۸۵ ادامه داشت. سلطانی در خرداد ۱۳۸۹، مجموعه ای از اشیاء و وسایل شخصی علینقی وزیری را که از طرف خانوادهٔ وزیری به «کمیتهٔ ایکوم» سپرده شده بود، به موزه موسیقی ایران تحویل داد.
... [مشاهده متن کامل]
پیمان سلطانی در یک خانوادهٔ فرهنگی کرمانی چشم به جهان گشود، در ۴ سالگی از محل تولدش تبریز به کرمان و در ۱۶ سالگی به تهران مهاجرت می کند.
وی فعالیت خود را در موسیقی، نقاشی و ادبیات از کودکی ( سال ۱۳۵۶ ) در کارگاه موسیقی سازمان فرهنگ و هنر و رادیو و تلویزیون ملی ایران آغاز کرد و سپس در حوزهٔ گرافیک و موسیقی تحصیلات خود را ادامه داد. معلمان اولیه اش در دوران کودکی محمد امام، محمد حاجی زاده، خلیل برهانی و مادرش ( فرخنده حاجی زاده، نویسنده و شاعر ) بودند. وی در سال ۱۳۶۶ به تهران عزیمت کرد و از محضر هنرمندانی چون فرامرز پایور، مجید کیانی، هوشنگ ظریف و … در زمینهٔ نوازندگی سنتور، تار و سه تار بهره گرفت و در عرصهٔ آهنگسازی، رهبری ارکستر، هارمونی، کنترپوان، ارکستراسیون و فرم نزد محمدتقی مسعودیه، فرهاد فخرالدینی، امانوئل ملیک اصلانیان، توماس کریستین داوید، یوری داویتیان و … موسیقی را فرا گرفت. وی همچنین از آموزش های منوچهر بدیعی، در زمینهٔ فلسفه و تاریخ معاصر و هوشنگ ابتهاج در زمینهٔ تلفیق شعر و موسیقی و عروض و قافیه بهره برده است.
وی از سال ۱۳۶۶ به تدریس در حوزه های نوازندگی، مبانی آهنگسازی، آشنایی با مکتب ها، جنبش ها و جریان های موسیقی قرن بیستم، شناخت موسیقی و فلسفهٔ موسیقی معاصر پرداخت. سلطانی از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۴ سرپرست گروه موسیقی شبان رود و گروه موسیقی شنیدستان بود. همچنین در سال ۱۳۷۲ انجمن دوستداران موسیقی را تشکیل داد و تا سال ۱۳۷۵ مدیریت آن را بر عهده داشت.
پیمان سلطانی در سال ۱۳۸۲ با همکاری سازمان میراث فرهنگی کشور، کمیتهٔ ایکوم و کمیسیون ملی یونسکو در ایران، ارکستر تخت جمشید ( پرسپولیس ) را تشکیل داد که یک سال پس از تشکیل ارکستر، نام آن به ارکستر ملل تغییر کرد. فعالیت این ارکستر تا سال ۱۳۸۵ ادامه داشت. سلطانی در خرداد ۱۳۸۹، مجموعه ای از اشیاء و وسایل شخصی علینقی وزیری را که از طرف خانوادهٔ وزیری به «کمیتهٔ ایکوم» سپرده شده بود، به موزه موسیقی ایران تحویل داد.
