پیم

یاء مجهول یک واجی است که در گویش تهرانی حفظ نشده و از دست رفته ولی برخی از لهجه های روستایی، شهرستانی و افغانی تا کنون ان را حفظ کرده و به زبان می اورند. برای نمونه، بیشتر ایرانی ها ان شیری را که از گاو دوشند با ان که درنده است یکسان تلفظ می کنند ولی بعضی از فارسی زبانان شیری که به مایه ای اشاره دارد که از گاو دوشند با یاء معروف تلفظ می کنند و شیری که به ان جانور درنده ای اشاره دارد که شاه جنگل نامیده شده با یاء مجهول به زبان می اورند و تلفظ ان همانند تلفظ واژه ی شعر است البته بدون هیچ تاکیدی روی عین . اگر شما لهجه هایی را شنیده اید و روش تلفظ انها را بنیکی بیاد دارید کمی بیندیشید که گویندگان ان لهجه ها بخش نخست �می گویم� را چه گونه به زبان می اورند و ایا با لهجه ی تهرانی متفاوت هستند یا یکسان؟ اگر متفاوت باشند، برای هر کدام صدای نخستین حرف �ی� در �می گویم� را بررسی کنید و اگر که همانند واجِ بین �ش� و �ر� در تلفظ �شعر� باشد پس در ان لهجه یاء مجهول حفظ شده و زبان اورده می شود.