پیلک

لغت نامه دهخدا

پیلک. [ ل َ ] ( اِ مصغر ) پیل خرد. بچه ٔپیل. || بیلک. نوعی تیر. رجوع به بیلک شود :
پیل بفکن که سیل ره کنده ست
پیلکیهای چرخ بین چنده ست.
نظامی.

فرهنگ معین

(لَ ) (اِ. ) نک بیلک .

گویش مازنی

/pilak/ کوزه & نام پرنده ای آبزی

واژه نامه بختیاریکا

تقسیم جنگجویان بین محلی هابه منظور تامین احتیاجات مشروع آنها تا زمان استقرار در آن مکان

پیشنهاد کاربران

بپرس