پیل گیر. ( نف مرکب ) که پیل گیرد. فیل گیر. پیل گیرنده. مظفر بر فیل. که با پیل برآید و بفرمان آردش : بکشتند فرجام کارش به تیریکی آهنی کوه بدپیل گیر.فردوسی.
( صفت ) آنکه پیل گیرد کسی که پیل را بفرمان آرد آنکه بر فیل غلبه کند: بکشتند فرجام کارش به تیر یکی آهنین کوه بد پیل گیر. ( شا. لغ. )
