پیل نشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) که بر پیل نشیند. که پیل مرکب دارد. که برنشست وی فیل باشد : ملک پیل دل پیلتن پیل نشین بوسعیدبن ابوالقاسم بن ناصردین.منوچهری.|| ( اِ مرکب ) جای نشستن فیل.
( صفت ) آنکه بر پیل نشیند کسی که مرکب وی فیل باشد : ملک شیر دلش پیلتن پیل نشین بوسعید بن ابوالقاسم بن ناصردین . ( منوچهری )
