پیل فکن

لغت نامه دهخدا

پیل فکن. [ ف ِ ک َ ] ( نف مرکب ) که فیل افکند. که فیل را تواند برتافتن از نیرومندی. که با پیل برآیدو او را پست کند از بس زورمندی و قدرت :
شیربچه گر بزخم مور اجل رفت
پیل فکن شیر مرغزار بماناد.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پیل افکن : شیر بچه گر بزخم موراجل رفت پیل فکن شیر مرغزار بماناد . ( خاقانی )

پیشنهاد کاربران

بپرس