پیل دندان. [ دَ ] ( ص مرکب ) که دندانی چون پیل دارد. دارای دندانی طویل و بزرگ چون دندان فیل. || ( اِ مرکب ) دندان فیل. عاج : سرو ترگ گفتی که سندان شده ست برو ساعدش پیل دندان شده ست.
فردوسی.
پیل دندان. [ دَ ] ( اِخ ) لقبی است مبارزی راکه گوش نام داشته است. رجوع به گوش پیل دندان شود.
فرهنگ فارسی
۱- ( صفت ) آنکه دندانی مانند پیل دارد دارای دندانی طویل و بزرگ چون دندان فیل . ۲-( اسم ) دندان فیل عاج پیلسته : سرو ترگ گفتی که سندان شدست برو ساعدش پیل دندان شدست . ( شا. لغ. ) لقبی است مبارزی را که گوش نام داشته است