پیغمبرزاده. [ پ َ / پ ِ غ َ ب َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) فرزند پیغمبر. اولاد رسول. ج ، پیغمبرزادگان : زکریا در محراب نشسته بود، و بنی اسرائیل و علماء و پیغمبرزادگان نشسته بودند. ( قصص الانبیاء ص 203 ). گفت ای فرعون دست از بنی اسرائیل بدار و ایشان را زحمت مده و ببندگی مدار که ایشان آزادند و پیغمبرزادگانند. ( قصص الانبیاء ص 99 ).
فرهنگ فارسی
( صفت اسم ) فرزند پیغمبر . جمع : پیغمبر زادگان : زکریا در محرب نشسته بود و بنی اسرائیل و علما و پیغمبر زادگان نشسته بودند.
