پیغاره:
دکتر کزازی در مورد واژه ی " پیغاره" می نویسد : ( ( پیغاره به معنی سرزنش و نکوهش است و اژه ای کهن و ویژگی سبکی. ریخت نوتر آن پیاره می توانست بود. این واژه، در اوستایی، پَئیتی گر بوده است. به معنی آواز دادن، پاسخ گفتن، فردوسی سومین گروه را نیک ستوده است و آنان را آزادگانی دانسته است که از دسترنج خویش و در سایه ی کار و تلاش، روزگار می گذرانند و نیازشان به هیچ کس نیست و چون به خوان می نشینند، سرزنش نمی شنوند و از این روی ، خورش در کامشان نوشین و دلپذیر است. ) )
... [مشاهده متن کامل]
( ( ز فرمانْ تن آزاده و خورده نوش
وز آواز پیغاره آسوده گوش. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 267. )
