کازرون شهری است که در سدهٔ چهارم و پنجم هجری از ادغام ۳ روستا به نام های «نورد» ( محله کوزه گران فعلی ) ، «راهبان» ( منطقه دامنه شمالی کازرون ) و نیز «دریست» بنیان نهاده شده است. پیش از این تاریخ بلدالعتیق ( شهر کهنه ) که جایگاه آن در شرق کازرون امروزی و در نزدیکی دریاچه پریشان قرار داشته منطقه تمرکز جمعیت بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
در اواخر سده چهارم هجری جابه جایی جمعیت از شهر کهنه در نزدیکی دریاچه پریشان که در عربی به بلدالعتیق شناخته می شد به سمت شهر کازرون امروزی آغاز می شود. کازرون موجود پیش از تبدیل شدن به شهر کازرون امروزی، متشکل از سه روستا به نام های نورد ( محله کوزه گران فعلی ) ، راهبان ( منطقه دامنه شمالی کازرون ) و نیز دریست بود و پیش از این تاریخ به صراحت آثاری همچون «فردوس المرشدیه» شهر کازرون به صورت امروزی وجود نداشت و صرفاً روستایی از توابع بلدالعتیق بوده است. پررنگ شدن فعالیت های گسترده شیخ ابواسحاق کازرونی برای گسترش اسلام و ارشاد مردم در منطقه کازرون و ویرانی شهر بیشاپور در اواخر سده پنجم به دست ابوسعید شبانکاره ای از دلایل مهم جابه جایی جمعیت و رونق کازرون در آن دوران بودند. انتقال از شهر کهنه به کازرون امروزی در یک دوره چندصدساله صورت می گیرد. به همین دلیل در منابع تاریخی کازرون تا سده نهم هجری، مانند فردوس المرشدیه و مفتاح الهدایه و شروط فارسی، همچنان از شهر کهنه یا بلدالعتیق سخن رفته و نشان می دهد تا سده نهم شهر کهنه نیز همچنان کاملاً از رونق نیفتاده بود و ساکنینی داشته است.
از سده چهارم تا دهم هجری، مرکزیت دو سلسله مهم «مرشدیه» و «بلیانیه»، با خانقاه ها و اماکن متبرکه پر رونق که در سراسر دنیای اسلام آن روزگار نمایندگان و شعباتی داشت، در کازرون قرار داشت. صدقات و نذورات بسیاری در این شهرگرد می آمد و برای غریبان و مسافران و نیازمندان و پرورش عالمان و هنرمندان صرف می شد. در پرتو این مرکزیت، علما، شعرا، هنرمندان، عارفان، محدثان و نویسندگان بسیاری پرورش یافتند.
پس از وقوع جنگ جهانی اول و حمله انگلیسی ها به نیمروز ایران از جمله فارس و کازرون، ناصر دیوان کازرونی و یارانش به همراه سایر سرداران نیمروز چون صولت الدوله قشقایی به جنگ با انگلیسی ها پرداختند و پیروز شدند. کازرون در دوره پهلوی دارای شهرداری و فرمانداری مستقل شد و شهرستان ممسنی از آن جدا شد. همچنین با ایجاد محور شیراز - چنارشاهیجان - بوشهر، شهر کازرون در بن بست قرار گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
در اواخر سده چهارم هجری جابه جایی جمعیت از شهر کهنه در نزدیکی دریاچه پریشان که در عربی به بلدالعتیق شناخته می شد به سمت شهر کازرون امروزی آغاز می شود. کازرون موجود پیش از تبدیل شدن به شهر کازرون امروزی، متشکل از سه روستا به نام های نورد ( محله کوزه گران فعلی ) ، راهبان ( منطقه دامنه شمالی کازرون ) و نیز دریست بود و پیش از این تاریخ به صراحت آثاری همچون «فردوس المرشدیه» شهر کازرون به صورت امروزی وجود نداشت و صرفاً روستایی از توابع بلدالعتیق بوده است. پررنگ شدن فعالیت های گسترده شیخ ابواسحاق کازرونی برای گسترش اسلام و ارشاد مردم در منطقه کازرون و ویرانی شهر بیشاپور در اواخر سده پنجم به دست ابوسعید شبانکاره ای از دلایل مهم جابه جایی جمعیت و رونق کازرون در آن دوران بودند. انتقال از شهر کهنه به کازرون امروزی در یک دوره چندصدساله صورت می گیرد. به همین دلیل در منابع تاریخی کازرون تا سده نهم هجری، مانند فردوس المرشدیه و مفتاح الهدایه و شروط فارسی، همچنان از شهر کهنه یا بلدالعتیق سخن رفته و نشان می دهد تا سده نهم شهر کهنه نیز همچنان کاملاً از رونق نیفتاده بود و ساکنینی داشته است.
از سده چهارم تا دهم هجری، مرکزیت دو سلسله مهم «مرشدیه» و «بلیانیه»، با خانقاه ها و اماکن متبرکه پر رونق که در سراسر دنیای اسلام آن روزگار نمایندگان و شعباتی داشت، در کازرون قرار داشت. صدقات و نذورات بسیاری در این شهرگرد می آمد و برای غریبان و مسافران و نیازمندان و پرورش عالمان و هنرمندان صرف می شد. در پرتو این مرکزیت، علما، شعرا، هنرمندان، عارفان، محدثان و نویسندگان بسیاری پرورش یافتند.
پس از وقوع جنگ جهانی اول و حمله انگلیسی ها به نیمروز ایران از جمله فارس و کازرون، ناصر دیوان کازرونی و یارانش به همراه سایر سرداران نیمروز چون صولت الدوله قشقایی به جنگ با انگلیسی ها پرداختند و پیروز شدند. کازرون در دوره پهلوی دارای شهرداری و فرمانداری مستقل شد و شهرستان ممسنی از آن جدا شد. همچنین با ایجاد محور شیراز - چنارشاهیجان - بوشهر، شهر کازرون در بن بست قرار گرفت.
