پیشینه واژه ادبیات

[ویکی فقه] واژه « ادبیات »،پیشینه چندانی ندارد.
واژه «ادبیات»، هم در زبان عربی و هم در زبان فارسی ، واژه ای تازه ساخت است که پیشینه چندانی ندارد و در متون پیشین فارسی و عربی، نشانی از آن نیست و بیش از صد سال از عمر آن نمی گذرد.
پیدایش
آغاز پیدایی و گسترش این واژه نوساخته به روزگاری باز می گردد که پیوند فرهنگی میان شرق و غرب کموبیش گسترش یافته، و فرهنگ غربی همراه با نوشته ها و سروده های شاعران ونویسندگان آن دیار به سوی شرق سرازیر شده بود. در آن روزگاران، در ترکیه عثمانی که حلقه ارتباط و پل پیوند میان شرق و غرب بود، پاره ای از نویسندگان آشنا با فرهنگ و نوشته های غربی که در پی یافتن معادلی برای واژه فرانسوی و پرکاربرد لیتراتور (litrature) بودند، برای این منظور واژه «ادبیات» را به کار بردند؛ سپس این واژه از آن جا به کشورهای عربی که هنوز زیر نفوذ ترکیه عثمانی بودند نیز به ایران راه یافت.
در ایران و کشورهای عربی
ادبیات در ایران مورد اقبال نویسندگان قرار گرفت و به زودی گسترش یافت و جا افتاد و اکنون نیز گسترش روزافزون دارد؛ امّا در کشورهای عربی ازاین روی که این واژه، ساختار عربیِ استوار و شیوایی نداشت، چندان بدان توجّه نشد و واژه های «ادب» و «آداب» جای آن را گرفت. از این جا است که برای مثال، آن چه را ما «تاریخ ادبیات» می گوییم، عرب ها «تاریخ الادب» می گویند یا به جای ترکیب هایی چون «ادبیات غنایی»، «ادبیات معاصر»، «ادبیات تطبیقی»، ترکیب های «الادب الغنایی»، «الادب المعاصر»، «الادب المقارن» را به کار می برند.

[ویکی فقه] پیشینه واژه ادبیّات. واژه « ادبیات »،پیشینه چندانی ندارد.
واژه «ادبیات»، هم در زبان عربی و هم در زبان فارسی ، واژه ای تازه ساخت است که پیشینه چندانی ندارد و در متون پیشین فارسی و عربی، نشانی از آن نیست و بیش از صد سال از عمر آن نمی گذرد.