به طور دقیق تاریخ به وجود آمدن ساری را نمی توان تشخیص داد؛ زیرا در کهن ترین آثار مربوط به ماقبل تاریخ نوین جهان نیز نام آن بوده است ولی قدر مسلم آنکه بدون هیچ تردیدی نظام شهری آن به بیش از ۲۵۰۰ سال می رسد. بر اساس شاهنامه فردوسی توسعه بنای آن را به اسپهبد طوس پور نوذر به دلیل به جا گذاردن یادگار پدرانش ( منوچهر، ایرج، فریدون ) نسبت دهند اما با توجه به شاهنامه که پایتخت پیشدادیان و کیانیان را تمیشه معرفی کرده است که شهری در نزدیکی های ساری بوده، میتوان نتیجه گرفت که ساری در دوران پیشدادیان و کیانیان معمور ترین شهر روزگار خود بوده است، و بر اساس روایت تاریخ نویسان یونانی در زمان هخامنشیان به نام زادراکارتا و پایتخت تمدن هیرکانیا بوده است ( منابع ایرانی در جنگ ها از بین رفته اند ) . پس از حمله اسکندر مقدونی آن شهر در آتش با خاکستر یکسان گردید ( این اقدام اسکندر به واضح نشان از وجود تمدن پیشرفته آن زمان در آن شهر را می دهد ) و طبق سیاست های اسکندر مقدونی شهری جدید در کنار آن ساخته گشت و نام آن را تامبراکس ( سیرینکس ) که نام یکی از سرداران سپاه اسکندر بود نهادند. شایان ذکر است که بنای آن شهر حدود ۱۲ کیلومتر با بنای شهر کنونی ساری فاصله داشت و در نزدیکی اسرم کنونی ساخته گشته بود. بر اساس تحقیقات باستان شناسان در زمان ساسانیان تمدنی بزرگ در این ناحیه بوده است. چنان که در زمان احداث خط راه آهن و حفاری های مربوط به آن کوزه ها و سفالهای مربوط آن زمان بدست آمد.
... [مشاهده متن کامل]
براساس برخی مستندات تاریخی فرخان بزرگ در سال ۵۶ ه. ق. ساری را که برای مدت زمان طولانی مورد توجه واقع نگردیده بود را به کلی مرمت و بازسازی کرد به طوری که حتی بنای ساری را به وی نسبت می دهند. مدتی پسر فرخان حاکم ساری بود و پس از آن به دلیل تهاجمات دشمنان فرخان بزرگ، وی این دیار مرکز حکومت خویش نهاد. تا قرن دوم هجری دین مردمان آن زرتشتی بود و در آن سال ها سپاه خلیفه عباسی توانست به ساری حمله کرده و بدین جهت مردم را مسلمان نمایند ولی پس از رفتن آن ها به دلیل ظلم و ستم خلیفه مردم باری دیگر به دین زرتشت پناه بردند تا آن جا که نمایندگان و مبلغان دین اسلام از طرف امام جعفر صادق توانستند با ایجاد گرمی و محبت در بین مردم آنان را به اسلام و مذهب شیعه بگروایند و بدین دلیل مذهب مردم مسلمان ساری از همان ابتدا شیعه بوده و است؛ در سال ۱۳۶ ه. ق. ملامجدالدین از طرف امام صادق به ساری آمد و پس از آن یحیی پور یحیی و سجاد و عباس از فرزندان امام موسی کاظم به ساری آمدند و در بین مردمان زندگی کردند و در این دیار درگذشتند.
... [مشاهده متن کامل]
براساس برخی مستندات تاریخی فرخان بزرگ در سال ۵۶ ه. ق. ساری را که برای مدت زمان طولانی مورد توجه واقع نگردیده بود را به کلی مرمت و بازسازی کرد به طوری که حتی بنای ساری را به وی نسبت می دهند. مدتی پسر فرخان حاکم ساری بود و پس از آن به دلیل تهاجمات دشمنان فرخان بزرگ، وی این دیار مرکز حکومت خویش نهاد. تا قرن دوم هجری دین مردمان آن زرتشتی بود و در آن سال ها سپاه خلیفه عباسی توانست به ساری حمله کرده و بدین جهت مردم را مسلمان نمایند ولی پس از رفتن آن ها به دلیل ظلم و ستم خلیفه مردم باری دیگر به دین زرتشت پناه بردند تا آن جا که نمایندگان و مبلغان دین اسلام از طرف امام جعفر صادق توانستند با ایجاد گرمی و محبت در بین مردم آنان را به اسلام و مذهب شیعه بگروایند و بدین دلیل مذهب مردم مسلمان ساری از همان ابتدا شیعه بوده و است؛ در سال ۱۳۶ ه. ق. ملامجدالدین از طرف امام صادق به ساری آمد و پس از آن یحیی پور یحیی و سجاد و عباس از فرزندان امام موسی کاظم به ساری آمدند و در بین مردمان زندگی کردند و در این دیار درگذشتند.
