پیشینه باشگاه فوتبال استقلال تهران

شکست استقلال در آخرین هفته اولین دوره مسابقات لیگ برتر ایران به منزله از دست رفتن عنوان قهرمانی و قهرمان شدن رقیب دیرینه بود. چند هفته پیش از آن نیز باشگاه در مرحله نیمه نهایی جام باشگاه های آسیا و در ورزشگاه آزادی مغلوب تیم سوون سامسونگ کره جنوبی شده بود. مجموع این ناکامی های باعث شدند تا منصور پورحیدری که از ابتدای پیروزی انقلاب در همواره در کنار باشگاه بود مجبور به استعفا شود. امیر قلعه نویی مربی جوانی که شاگرد پورحیدری نیز بود به طور موقت جایگزین وی شد تا در بازی برگشت یک چهارم نهایی جام حذفی تیم را رهبری کند. موفقیت وی در این جام باعث شد تا باشگاه حداقل فصل را دست خالی به پایان نرساند و به مسابقات لیگ قهرمانان آسیا فصل بعد نیز راه یابد. دوران موقت مربیگری قلعه نویی به زودی به پایان رسید و باشگاه برای فصل مربی آلمانی رولند کخ را برگزید تا وی هدایت تیم را در فصل ۸۲–۱۳۸۱ بر عهده بگیرد.
عدم موفقیت باشگاه در فصل قبل تغییرات گسترده ای را در پی داشت، علی فتح الله زاده بعد از هفت سال مدیریت باشگاه جای خود را به حسین قریب داد و وی در نخستین گام قلعه نویی جوان را به باشگاه برگرداند. قلعه نویی نیز ابتدا دستیاران جدید خود، صمد مرفاوی و حمید بابازاده را معرفی کرد و سپس دست به تغییرات فراوانی در ترکیب اصلی تیم زد و بازیکنان مسن و پا به سن گذاشته ای همچون سیروس دین محمدی و علی موسوی را کنار گذاشت و به جوانانی همچون پیروز قربانی و امیرحسین صادقی میدان داد. تیم جوان شده استقلال با مدیریت و مربی نوین فصل را به خوبی آغاز کرد. استقلال سه قهرمانی را در لیگ برتر خلیج فارس با امیر قلعه نویی تجربه کرده است.

در سال های پایانی جنگ جهانی دوم جمعی از ورزشکاران دوچرخه سواری برای سامان دهی امور مربوط به این رشتهٔ ورزشی در تهران گرد هم آمده و یک تشکل صنفی را پایه گذاری نمودند. این کانون دوچرخه سواری به تدریج ساختار باشگاهی پیدا کرد و در ۴ مهر ۱۳۲۴ با نام «کلوب دوچرخه سواران» در خیابان فردوسی تهران اعلام موجودیت نمود. پرویز خسروانی از جملهٔ این بنیان گذاران باشگاه بود و در سال های بعد با در اختیار گرفتن امتیاز باشگاه نقش پررنگی در رشد و توسعه آن ایفا نمود. در ۴ سال نخست حیات دوچرخه سواران دامنهٔ فعالیت های باشگاه گسترش پیدا کرد و در رشته های گوناگون ورزشی صاحب تیم شد و فوتبال که در سال های میانی دهه ۱۳۲۰ کم کم در میان جوانان ایران و تهران به عنوان رشته ورزشی مدرنی دارای جایگاه خاصی می شد نیز یکی از این رشته ها بود. هستهٔ نخست تیم فوتبال دوچرخه سواران با ادغام تیم نادر به سرپرستی محمد جاودان و تیم شهاب به سرپرستی پرویز عمواوغلی شکل گرفت. با پیوستن علی دانایی فرد به دوچرخه سواران تیم فوتبال باشگاه تکامل یافت و آمادهٔ رقابت با باشگاه های دیگر تهران شد. این تیم از پاییز ۱۳۲۵ و در نخستین فصل حضورش در مسابقات قهرمانی باشگاه های تهران ۱۳۲۵ و جام حذفی تهران ۱۳۲۵ در مسابقات رسمی ایران شرکت کرد و تا زمستان ۱۳۲۸ با نام نخستین اش، دوچرخه سواران، در مسابقات باشگاهی تهران شرکت کرد. دوچرخه سواران در این مدت موفق به کسب یک عنوان قهرمانی در جام حذفی تهران ۲۷–۱۳۲۶ شد.
پرویز خسروانی که از نخستین مؤسسان این تیم بود در ۱۳۲۸ به تنهایی مالک کلوب دوچرخه سواران شد و این تیم از اواخر سال ۱۳۲۸ با تصمیم هیئت مدیره نامش را به تاج تغییر داد. گسترش علاقه مندی به فوتبال باعث شده بود تا تیم فوتبال این سازمان از تیم دوچرخه سواری اش بزرگ تر و محبوب تر باشد و به همین علت نیاز به تغییر نام حس می شد. تاج تا هنگام وقوع انقلاب ۱۳۵۷ ایران با همین نام به فعالیت ادامه داد. تیم تاج تا سال های پایانی دهه ۱۳۴۰ در مسابقات قهرمانی و حذفی تهران حاضر بود و جز دوره ای کوتاه در میانه دهه ۱۳۴۰ همواره از مدعیان اصلی قهرمانی نیز محسوب می شد. در ۱۳۴۷ پرویز خسروانی مالک تاج سازمان ورزشی و فرهنگی تاج را تأسیس کرد و تیم فوتبال تاج نیز به عنوان یکی از زیر مجموعه های این سازمان به فعالیت ادامه داد. از اواخر دهه ۱۳۴۰ و مشخصاً از ۱۳۴۹ و با تأسیس نخستین لیگ فوتبال تمام باشگاهی در ایران، دایره فعالیت های تاج گسترش یافت و این تیم در لیگ و جام حذفی ایران حاضر شد و در هر دوی این مسابقات موفق به کسب عنوان های قهرمانی شد. قهرمانی در آسیا نیز از دیگر افتخاراتی بود که تاج موفق به کسبش شد. سازمان تاج در زمان انقلاب ۱۳۵۷ تبدیل به تشکیلات گسترده ای شده بود و در سراسر ایران و در رشته های ورزشی مختلف زنان و مردان بیش از ۳۰۰ شعبه داشت و در ۱۵ رشته ورزشی دارای عنوان قهرمانی ایران و تهران بود.

کلوب دوچرخه سواران که در ابتدا تنها در رشته دوچرخه سواری فعالیت می کرد، از سال ۱۳۲۴ وارد مرحله تازه ای شد و پس از مدتی در رشته های والیبال، بسکتبال، وزنه برداری، کشتی، پینگ پنگ، شنا و فوتبال نیز فعالیت خود را آغاز کرد. چند ماه پس از تأسیس باشگاه، به پیشنهاد پرویز عمواوغلی قرار شد که در کنار تیم دوچرخه سواری یک تیم فوتبال نیز در باشگاه تشکیل شود. در آن هنگام علی دانایی فرد در تهران تیم تور را بنیان نهاده بود و با آن تیم توانسته بود تیم نیرومند کارگر آبادان را شکست دهد. این موضوع باعث شد که او مورد توجه گردانندگان باشگاه دوچرخه سواران قرار بگیرد. پس از گفت وگوهایی، علی دانایی فرد به دوچرخه سواران آمد و قرار شد تیم تور نیز از آن پس با نام دوچرخه سواران در مسابقات شرکت کند. به این ترتیب باشگاه دوچرخه سواران به طور رسمی اعلام موجودیت کرد و نام این تیم در هیئت فوتبال تهران ثبت گردید. آن ها از ابتدا پیراهن آبی را برای خود برگزیدند. در همین دوره، چند تن از بازیکنان سرشناس تیم فوتبال نادر از جمله مهندس جاویدان نیز به تیم فوتبال دوچرخه سواران پیوستند. دوچرخه سواران به زودی یکی از تیم های نیرومند تهران شد که با تیم های بزرگ آن روز همچون دارایی، سرباز و شاهین رقابت می کرد.