پَیشیاوادا ( به پارسی باستان: ) یکی از شهرهای ایران باستان بود.
بنا بر سنگ نوشته بیستون گئومات مغ در سال ۵۲۲ پ. م بر کوهی به نام آراکادریش نزدیک شهر ایرانی پیشیاوادا خود را به دروغ بردیا نامید و اعلام شاهنشاهی کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پیشیاوادا «محل بایگانی ها و متون مقدس» احتمالاً مربوط به پاسارگاد بوده است. ریشه نام آن مشتق از واژه های پارسی باستان paishiya - ( نوشتن ) و - uvada ( آبادی، اقامتگاه ) است. صورت فارسی امروزی این نام را می توان «وشت آباد» ( با کسره و ) نوشت. ( پیشوند نِ در واژه «نوشتن» بعداً در زبان فارسی افزوده شده و معنی پایین و زیر می دهد ) . نام این دژ در رونوشت آرامی سنگ نوشته بیستون که در جزیره الفانتین نیل در مصر پیدا شده و توسط دانشمند انگلیسی، کولی، زیر عنوان «پاپیروس های آرامی از سدهٔ پنجم پیش از میلاد» چاپ شده، ذکر شده است.
جای شهر پیشیاوادا ( وشت آباد ) معلوم نیست ولی جایگاه آن را جایی در کوه های زاگرس در مرز پارس و ایلام گمان زده اند.
کتاب خانه پیشیاوادا جزو خزانه شاهی بود و از نوع بایگانی لوح های ایلامی که در تخت جمشید به دست آمده به شمار می آمد. این کتاب خانه مخزن مدارک و اسناد رسمی بود که روی لوح ها با خط میخی به پیوست رونوشت آرامی آن ها که روی چرم یا مقوایی به آن بسته بودند نوشته شده بود.
بنا بر سنگ نوشته بیستون گئومات مغ در سال ۵۲۲ پ. م بر کوهی به نام آراکادریش نزدیک شهر ایرانی پیشیاوادا خود را به دروغ بردیا نامید و اعلام شاهنشاهی کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پیشیاوادا «محل بایگانی ها و متون مقدس» احتمالاً مربوط به پاسارگاد بوده است. ریشه نام آن مشتق از واژه های پارسی باستان paishiya - ( نوشتن ) و - uvada ( آبادی، اقامتگاه ) است. صورت فارسی امروزی این نام را می توان «وشت آباد» ( با کسره و ) نوشت. ( پیشوند نِ در واژه «نوشتن» بعداً در زبان فارسی افزوده شده و معنی پایین و زیر می دهد ) . نام این دژ در رونوشت آرامی سنگ نوشته بیستون که در جزیره الفانتین نیل در مصر پیدا شده و توسط دانشمند انگلیسی، کولی، زیر عنوان «پاپیروس های آرامی از سدهٔ پنجم پیش از میلاد» چاپ شده، ذکر شده است.
جای شهر پیشیاوادا ( وشت آباد ) معلوم نیست ولی جایگاه آن را جایی در کوه های زاگرس در مرز پارس و ایلام گمان زده اند.
کتاب خانه پیشیاوادا جزو خزانه شاهی بود و از نوع بایگانی لوح های ایلامی که در تخت جمشید به دست آمده به شمار می آمد. این کتاب خانه مخزن مدارک و اسناد رسمی بود که روی لوح ها با خط میخی به پیوست رونوشت آرامی آن ها که روی چرم یا مقوایی به آن بسته بودند نوشته شده بود.
