در ۳۰ ژانویه ۱۹۳۹، آدولف هیتلر، صدراعظم آلمان، طی یک سخنرانی در رایشس تاگ تهدید کرد که در صورت وقوع جنگ «نژاد یهودی را در اروپا نابود خواهد کرد. »
اگر یهودیان سرمایه دار بین المللی در داخل و خارج اروپا موفق شوند ملت ها را بار دیگر به جنگ جهانی بکشانند، نتیجه نه بلشویزه شدن زمین است و نه پیروزی یهودیان، بلکه نابودی نژاد یهودی در اروپا خواهد بود.
... [مشاهده متن کامل]
این سخنان مشابه اظهاراتی بود که هیتلر پیش تر در جلسه های خصوصی پس از قتل عام شب بلورین در نوامبر ۱۹۳۸ به سیاستمداران خارجی گفته بود. همین طور این سخنرانی در چارچوب تلاش های نازی ها برای افزایش مهاجرت یهودیان از آلمان، قبل از آغاز جنگ جهانی دوم در سپتامبر ۱۹۳۹ انجام شد.
اشاره به «پیشگویی هیتلر» توسط رهبران نازی و در تبلیغات پس از ۳۰ ژانویه ۱۹۴۱ رایج بود، درست زمانی که هیتلر دوباره در یک سخنرانی از آن یاد کرد. این پیشگویی با حمله به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن ۱۹۴۱ و اعلان جنگ آلمان علیه ایالات متحده آمریکا در دسامبر که هر دو باعث تسریع کشتار دسته جمعی یهودیان شد، معنای جدیدی پیدا کرد. در اواخر سال ۱۹۴۱، یوزف گوبلس، رئیس تبلیغات نازی ها، ضمن توجیه اخراج دسته جمعی یهودیان از آلمان، اظهار داشت که این پیشگویی در حال تحقق است. در ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۲، هیتلر در سخنرانی دیگری به این پیشگویی اشاره کرد که در نشریه نوامبر شعار هفته با عنوان «آن ها خنده را متوقف خواهند کرد» تطبیق داده شد. هیتلر با ادامه جنگ علیه آلمان به این پیشگویی استناد کرد و در آخرین وصیت نامه خود هم به آن اشاره کرد. این پیشگویی که اغلب توسط رهبران نازی در هنگام اشاره به کشتار سیستماتیک یهودیان مورد استفاده قرار می گرفت، تبدیل به نغمه معرف راه حل نهایی شد و شاید معروف ترین عبارت از سخنرانی های هیتلر باشد.
اهمیت تاریخی پیشگویی بین مکاتب کارکردگرایی و نیت گرایی مورد بحث است؛ نیت گرایان آن را به عنوان دلیلی بر طرح جامع قبلی هیتلر برای کشتار سیستماتیک یهودیان اروپایی می دانند، در حالی که کارکردگرایان استدلال می کنند که «نابودی» حداقل در ابتدا به معنای کشتار دسته جمعی نبوده است. این پیشگویی توسط مورخان به عنوان نمونه ای از اعتقاد نازی ها به یک توطئه بین المللی یهودی که ظاهراً جنگ را آغاز کرده است، پنداشته می شود. علاوه بر این، با وجود ابهام در آن، این پیشگویی به عنوان مدرکی شناخته می شود که آلمانی ها از نابودی یهودیان مطلع بودند.
اگر یهودیان سرمایه دار بین المللی در داخل و خارج اروپا موفق شوند ملت ها را بار دیگر به جنگ جهانی بکشانند، نتیجه نه بلشویزه شدن زمین است و نه پیروزی یهودیان، بلکه نابودی نژاد یهودی در اروپا خواهد بود.
... [مشاهده متن کامل]
این سخنان مشابه اظهاراتی بود که هیتلر پیش تر در جلسه های خصوصی پس از قتل عام شب بلورین در نوامبر ۱۹۳۸ به سیاستمداران خارجی گفته بود. همین طور این سخنرانی در چارچوب تلاش های نازی ها برای افزایش مهاجرت یهودیان از آلمان، قبل از آغاز جنگ جهانی دوم در سپتامبر ۱۹۳۹ انجام شد.
اشاره به «پیشگویی هیتلر» توسط رهبران نازی و در تبلیغات پس از ۳۰ ژانویه ۱۹۴۱ رایج بود، درست زمانی که هیتلر دوباره در یک سخنرانی از آن یاد کرد. این پیشگویی با حمله به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن ۱۹۴۱ و اعلان جنگ آلمان علیه ایالات متحده آمریکا در دسامبر که هر دو باعث تسریع کشتار دسته جمعی یهودیان شد، معنای جدیدی پیدا کرد. در اواخر سال ۱۹۴۱، یوزف گوبلس، رئیس تبلیغات نازی ها، ضمن توجیه اخراج دسته جمعی یهودیان از آلمان، اظهار داشت که این پیشگویی در حال تحقق است. در ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۲، هیتلر در سخنرانی دیگری به این پیشگویی اشاره کرد که در نشریه نوامبر شعار هفته با عنوان «آن ها خنده را متوقف خواهند کرد» تطبیق داده شد. هیتلر با ادامه جنگ علیه آلمان به این پیشگویی استناد کرد و در آخرین وصیت نامه خود هم به آن اشاره کرد. این پیشگویی که اغلب توسط رهبران نازی در هنگام اشاره به کشتار سیستماتیک یهودیان مورد استفاده قرار می گرفت، تبدیل به نغمه معرف راه حل نهایی شد و شاید معروف ترین عبارت از سخنرانی های هیتلر باشد.
اهمیت تاریخی پیشگویی بین مکاتب کارکردگرایی و نیت گرایی مورد بحث است؛ نیت گرایان آن را به عنوان دلیلی بر طرح جامع قبلی هیتلر برای کشتار سیستماتیک یهودیان اروپایی می دانند، در حالی که کارکردگرایان استدلال می کنند که «نابودی» حداقل در ابتدا به معنای کشتار دسته جمعی نبوده است. این پیشگویی توسط مورخان به عنوان نمونه ای از اعتقاد نازی ها به یک توطئه بین المللی یهودی که ظاهراً جنگ را آغاز کرده است، پنداشته می شود. علاوه بر این، با وجود ابهام در آن، این پیشگویی به عنوان مدرکی شناخته می شود که آلمانی ها از نابودی یهودیان مطلع بودند.
