پیشگامان ادا

پیشگامان آدا. پیشگامان آدا ( به انگلیسی: Ada Initiative ) یک سازمان غیرانتفاعی است که به دنبال افزایش مشارکت زنان در جنبش فرهنگ آزاد، فناوری متن باز و فرهنگ متن باز است. این سازمان در سال ۲۰۱۱ توسط والری اورورا که یک توسعه دهنده هسته لینوکس و مدافع نرم افزار متن باز است و همچنین توسط ماری گاردینر، دیگر مدافع و توسعه دهنده نرم افزار متن باز ( همچنین بنیان گذار اوسی چیکس، بزرگترین سازمان متن باز برای زنان در استرالیا[ ۱] ) تأسیس شد. نام این سازمان از نام اولین برنامه نویس دنیا یعنی ایدا لاولیس گرفته شده است که زبان برنامه نویسی ایدا هم به افتخار این زن نامگذاری شده است.
والری اورورا که فعال زنان در جوامع متن باز بود، پس از اینکه نوری شرلین در ApacheCon سال ۲۰۱۰ مورد آزار جنسی قرار گرفت، [ ۲] به ماری گاردینر و اعضای وبلاگ Geek Feminism برای توسعه دادن سیاست های ضدخشونت در کنفرانس ها پیوست. [ ۲] [ ۳] اورورا شرکت ردهت ( که در آنجا به عنوان توسعه دهنده هسته لینوکس مشغول به کار بود ) را ترک کرد و به همراه گاردینر در فوریه ۲۰۱۱ سازمان پیشگامان آدا را بنیان نهادند. [ ۴]
تمام خدماتی که توسط سازمان پیشگامان ایدا فراهم می شود به صورت pro bono ( معاضدتی ) هستند و سازمان توسط کمک های مالی اعضا حمایت می شود. در تابستان ۲۰۱۱، سازمان پیشگامان ایدا کمپینی به منظور جمع آوری کمک های مالی اولیه و با هدف دریافت کمک مالی از ۱۰۰ مشارکت کننده داوطلب برگزار کرد. این کمپین شش روز قبل از مهلت برنامه ریزی شده جمع شد. اولین حامی اصلی این سازمان، لینوکس استرالیا بود[ ۲] که در کنار گوگل، بایگانی میل، دریم هاست و آزمایشگاه های پوپت به حمایت از سازمان پیشگامان آدا پرداخت. [ ۵] اورورا و گاردینر تنها کارکنان این سازمان هستند و به طور تمام وقت در سازمان مشغول به خدمت رسانی هستند. [ ۳]
سازمان پیشگامان آدا توسط یک هیئت مدیره شش نفره اداره می شود. اعضای هیئت مدیره فعلی عبارتند از اوررورا و گاردینر، راشل چلمرز از گروه ۴۵۱، دنزی پائولوچی از دریمویت استودیو، سو گاردنر از بنیاد ویکی مدیا و کارولین سیمارد. [ ۶] [ ۷] یک هیئت مشاوره ۲۲ نفره هم فراهم کننده اطلاعات ورودی اولیه دربارهٔ ایده ها و پروژه های سازمان است. [ ۸]
یکی از اولین برنامه های سازمان پیشگامان آدا توسعه دادن سیاست های ضد آزار و اذیت برای کنفرانس ها بود. پیشگامان آدا با سازمان های کنفرانسی متن باز، برای ایجاد سیاست های ارتباطی همکاری می کند تا کنفرانس ها برای همه حضار امن تر شود، مخصوصاً برای زنان. کنفرانس هایی همانند اجلاس توسعه دهندگان اوبونتو و تمام رویدادهای بنیاد لینوکس، از جمله لینوکس کان، این سیاست ها را پذیرفته اند. [ ۳]