پیشوند
/piSvand/
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
( اسم ) کلمه ای که در آغاز کلم. دیگر در آید و کمایش تصرفی در معنی آن کند مقابل پسوند. توضیح استعمال این کلمه مستحدث و در در عصر ما معمول شده .یا پیشوند فعل . کلمه ای که آغاز فعل در آید و کما بیش تصرفی در معنی آن کند .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه آزاد فارسی
در اصطلاح دستور زبان، تکواژی که پیش از کلمه ای بیاید و شکل دستوری و معنایی آن را تغییر دهد. پیشوندها دو گونه اند: ۱. اشتقاقی، که با کلمۀ همراه خود، کلمه ای مشتق می سازد و معنای آن را تغییر می دهد، مثل «ب » در «بخرد» و «باز» در «بازگشت» ۲. تصریفی، که تغییری در شکل دستوری می دهد، مثل «می» در «می گوید». عمده ترین پیشوندها عبارت اند از با، باز، بر، بی، فرا، فرو، نَـ ، نا، وا، ور، هم.
wikijoo: پیشوند
مترادف ها
پیشوند
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
دنباله کلمه