پیشوند دارندگی

هنگامی که خواسته شود حالت دارندگی را با کمی یا فراوانی در داشتن برشمرند پیشوندهای "کم" و " پُر" به کار می رود:
کم کار/پرکار - - کم حرف/پرحرف - - کم سواد/پرسواد - - کم هوش/پرهوش - - کم خرد/پرخرد - - کم نور/پرنور - - کم بار/پربار - - کم حجم/پرحجم - - کم زور/پرزور و. . .
در زبان پارسی، حالت دارندگی، با پسوند نیز خود را نشان می دهد مانند پسوندهای "دار"، "مند"، "وَر" و. . که با چسبیدن به پایان یک نام، آن را به فروزه دگرگون می کند:
زمیندار، پولدار، خانه دار، باردار و. . .
دانشمند، هنرمند، زورمند، دردمند و. . .
دانشوَر، بارور، سرور، تاجور، دادور ( داور ) و. . .