یکی پیشه کار و دگر کشت ورز
یکی آنکه پیمود فرسنگ و مرز.
فردوسی.
ز هر پیشه کار و ز هر میوه داردراو آفریده ست پروردگار.
فردوسی.
چنان دارد از هر دری پیشه کارکه در پیشه هر یک ندارند یار.
اسدی.
ز هر پیشه کاید جهان را بکارگزین کرد صد صد همه پیشه کار.
نظامی.
پیشه کاران خاص توافلاک خار و خاشاک صحن تو خاشاک.
( از ترجمه محاسن اصفهان آوی ص 58 ).
بهتر از پیشه نیست گردانندپیشه کاران راست مردانند
خنک آن پیشه کار حاجتمند
بکم و بیش از این جهان خرسند
گشته قانع به رزق و روزی خویش
دست در کار کرده سر در پیش.
اوحدی.