پیشرانه هسته ای فضاپیما ( انگلیسی: Nuclear propulsion ) شامل طیف گسترده ای از روش های پیشرانه است که از نوعی واکنش هسته ای به عنوان منبع اصلی انرژی خود استفاده می کنند. ایدهٔ استفاده از مواد هسته ای برای پیشرانه به اوایل قرن بیستم برمی گردد. در سال ۱۹۰۳ این فرضیه مطرح شد که ماده رادیواکتیو، رادیوم، ممکن است سوخت مناسبی برای حرکت موتورها، هواپیماها و قایق ها باشد. [ ۱] اچ. جی. ولز این ایده را در کار داستانی خود با عنوان «جهان آزاد شده» در سال ۱۹۱۴ مطرح کرد. [ ۲]
شناورهای هسته ای عمدتاً زیردریایی های نظامی و ناوهای هواپیمابر هستند. روسیه تنها کشوری است که در حال حاضر کشتی های غیرنظامی با نیروی هسته ای، به طور عمده یخ شکن، در اختیار دارد. ایالات متحده آمریکا در حال حاضر ( تا ژوئیه ۲۰۱۸ ) دارای ۱۱ ناو هواپیمابر است و همهٔ آنها توسط راکتورهای هسته ای تأمین می شوند. برای جزئیات بیشتر این مقاله ها را ببینید:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشناورهای هسته ای عمدتاً زیردریایی های نظامی و ناوهای هواپیمابر هستند. روسیه تنها کشوری است که در حال حاضر کشتی های غیرنظامی با نیروی هسته ای، به طور عمده یخ شکن، در اختیار دارد. ایالات متحده آمریکا در حال حاضر ( تا ژوئیه ۲۰۱۸ ) دارای ۱۱ ناو هواپیمابر است و همهٔ آنها توسط راکتورهای هسته ای تأمین می شوند. برای جزئیات بیشتر این مقاله ها را ببینید:
wiki: پیشرانه هسته ای