پیشرانه الکتریکی فضاپیما

پیشرانهٔ الکتریکی فضاپیما یا فضاپیما با پیشرانهٔ الکتریکی ( ( به انگلیسی: Electrically powered spacecraft propulsion ) ) ، در بیشتر چنین پیشرانش فضایی به کارگیری یک سیستم پیشرانه با استفاده از میدان های الکتریکی و همچنین مغناطیسی است. یک سیستم پیشرانه فضاپیمای الکتریکی می تواند سرعت یک فضاپیما را تغییر دهد. بیشتر این نوع سیستم های محرکه فضاپیما با اخراج الکتریکی پیشرانهٔ ( جرم واکنشی ) با سرعت زیاد کار می کنند. [ ۱]
پیشرانه های الکتریکی معمولاً از نیروی پیشرانهٔ بسیار کمتری نسبت به موشک های شیمیایی استفاده می کنند زیرا سرعت خروجی آن ها نسبت به موشک های شیمیایی بالاتر است: ( در یک ضربه ویژه بالاتر کار می کنند ) . [ ۲] به دلیل قدرت الکتریکی محدود، رانش در مقایسه با موشک های شیمیایی بسیار ضعیف تر است، اما پیشرانه الکتریکی می تواند رانش کوچکی را برای مدت زمان طولانی ایجاد کند. [ ۳] پیشرانهٔ الکتریکی می تواند در مدت طولانی به سرعت بالایی دست یابد و بنابراین می تواند برای برخی از مأموریت های فضایی بهتر از موشک های شیمیایی عمل کند. [ ۲]
پیشرانه الکتریکی اکنون یک فناوری تکامل یافته و پرکاربرد در فضاپیمایی ها است. ماهواره های روسی برای دهه ها از پیشرانهٔ الکتریکی استفاده کرده اند[ ۴] و پیش بینی می شود تا سال ۲۰۲۰، نیمی از ماهواره های جدید از پیشرانهٔ الکتریکی کامل استفاده کنند. [ ۵] تا تاریخ ۲۰۱۹[ بروزرسانی] ، بیش از ۵۰۰ فضاپیما در پهنهٔ منظومهٔ خورشیدی دررفت وآمد بوده اند. [ ۶]