دوران ماقبل تاریخ استرالیا دوره بین اولین سکونت انسان در استرالیا و استعمار استرالیا در سال ۱۷۸۸ است.
از آنجایی که در استرالیای باستانی فناوری فلزکاری وجود نداشت، کل دوره پیشاتاریخ آن در عصر حجر قرار می گیرد. بر خلاف گینه نو، به طور کلی اعتقاد بر این است که استرالیا دوره نوسنگی نداشته است و در آن سبک زندگی شکارچی - گردآورنده تا زمان ورود اروپایی ها سبک اصلی زندگی ساکنان بوده است، اگرچه شواهدی از مدیریت زمین از طریق اقداماتی مانند سوزاندن علفزار و در برخی مناطق کشاورزی، ماهیگیری و سکونتگاه های دائمی هم یافت شده است.
تاریخ دقیق ورود انسان امروزی به استرالیا هنوز بحث برانگیز است. با این حال، به طور کلی پذیرفته شده است که این امر حداقل ۶۵۰۰۰ سال قبل از میلاد اتفاق افتاده است. مسیر این مهاجرت در مراحل آخر پلیستوسن باز شد، زمانی که سطح دریاها بسیار پایین تر از امروز بود. دوره های مکرر دوره های طولانی یخبندان در جهان منجر به کاهش بیش از ۱۰۰ متری سطح دریاها در استرالیا شد. به نظر می رسد که انسان ها از طریق دریا در یک عصر یخبندان خاص وارد شده اند، زمانی که گینه نو و تاسمانی خشکی واحدی به نام ساهول را تشکیل دادند. این خشکی ها توسط یک پل زمینی وسیع که روی دریای آرافورا، خلیج کارپنتاریا و تنگه تورس قرار داشت، به هم متصل می شدند. خط ساحلی قاره بسیار بیشتر به داخل دریای تیمور کشیده شده بود، با این وجود، دریا همچنان یک مانع بزرگ بود.
برای مهاجرت بشر به استرالیا دو مسیر پیشنهاد شده است. یکی زنجیره ای از جزایر بین سولاوسی و گینه نو را دنبال می کرد و دیگری از طریق تیمور به شمال غربی استرالیا می رسید. با این حال، هر دو مسیر همچنان به سفر دریایی نیاز داشتند. تاریخ آخرین بازه زمانی عمومی پذیرفته شده برای ورود افراد به استرالیا دست کم ۴۸ هزار سال پیش تعیین شده است. محوطه های زیادی از این دوره کاوش شده است. در آرنهم لند، پناهگاه صخره ای «مالاکونانجا دو» در حدود ۶۵ هزار سال قدمت دارد. قدمت رادیوکربن حاکی از سکونت بشر از دست کن ۳۰ هزار سال پیش در سیدنی و اطراف آن است. کاوش های باستان شناسی در پاراماتا، غرب سیدنی، زغال چوب، ابزار سنگی و احتمالاً بقایای آتش های اردوگاهی باستانی را کشف کرده است. در نزدیکی پنریث، یکی از حومه های غربی سیدنی، ابزارهای سنگی متعددی در رسوبات شن های کرینبروک پادگانه های مربوط به ۴۵۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ سال قبل از میلاد یافت شد. شواهد باستان شناسی حاکی از سکونت انسان در رودخانه سوان در غرب استرالیا در حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش است. تاسمانی که توسط یک پل زمینی به این قاره متصل بوده است، حداقل ۳۰۰۰۰ سال پیش مسکونی بوده است. برخی از مکان های باستانی قدمتی ۶۰۰۰۰ ساله دارند، اما این تاریخ ها به طور گسترده پذیرفته نشده اند. شواهد گَرده شناختی از استرالیای جنوب شرقی گواه افزایش آتش سوزی های جنگلی از حدود ۱۲۰۰۰۰ سال قبل از میلاد هستند. این به عنوان نشانه ای از فعالیت انسانی تفسیر شده است، اما تاریخ گذاری شواهد به شدت مورد چالش قرار گرفته است. چارلز دورچ ابزارهای سنگ آتشزنه و سنگ آهکی را که در جزیره روتنست در غرب استرالیا یافت شده است شناسایی کرد که قدمت آنها به حداقل ۵۰۰۰۰ سال پیش می رسد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز آنجایی که در استرالیای باستانی فناوری فلزکاری وجود نداشت، کل دوره پیشاتاریخ آن در عصر حجر قرار می گیرد. بر خلاف گینه نو، به طور کلی اعتقاد بر این است که استرالیا دوره نوسنگی نداشته است و در آن سبک زندگی شکارچی - گردآورنده تا زمان ورود اروپایی ها سبک اصلی زندگی ساکنان بوده است، اگرچه شواهدی از مدیریت زمین از طریق اقداماتی مانند سوزاندن علفزار و در برخی مناطق کشاورزی، ماهیگیری و سکونتگاه های دائمی هم یافت شده است.
تاریخ دقیق ورود انسان امروزی به استرالیا هنوز بحث برانگیز است. با این حال، به طور کلی پذیرفته شده است که این امر حداقل ۶۵۰۰۰ سال قبل از میلاد اتفاق افتاده است. مسیر این مهاجرت در مراحل آخر پلیستوسن باز شد، زمانی که سطح دریاها بسیار پایین تر از امروز بود. دوره های مکرر دوره های طولانی یخبندان در جهان منجر به کاهش بیش از ۱۰۰ متری سطح دریاها در استرالیا شد. به نظر می رسد که انسان ها از طریق دریا در یک عصر یخبندان خاص وارد شده اند، زمانی که گینه نو و تاسمانی خشکی واحدی به نام ساهول را تشکیل دادند. این خشکی ها توسط یک پل زمینی وسیع که روی دریای آرافورا، خلیج کارپنتاریا و تنگه تورس قرار داشت، به هم متصل می شدند. خط ساحلی قاره بسیار بیشتر به داخل دریای تیمور کشیده شده بود، با این وجود، دریا همچنان یک مانع بزرگ بود.
برای مهاجرت بشر به استرالیا دو مسیر پیشنهاد شده است. یکی زنجیره ای از جزایر بین سولاوسی و گینه نو را دنبال می کرد و دیگری از طریق تیمور به شمال غربی استرالیا می رسید. با این حال، هر دو مسیر همچنان به سفر دریایی نیاز داشتند. تاریخ آخرین بازه زمانی عمومی پذیرفته شده برای ورود افراد به استرالیا دست کم ۴۸ هزار سال پیش تعیین شده است. محوطه های زیادی از این دوره کاوش شده است. در آرنهم لند، پناهگاه صخره ای «مالاکونانجا دو» در حدود ۶۵ هزار سال قدمت دارد. قدمت رادیوکربن حاکی از سکونت بشر از دست کن ۳۰ هزار سال پیش در سیدنی و اطراف آن است. کاوش های باستان شناسی در پاراماتا، غرب سیدنی، زغال چوب، ابزار سنگی و احتمالاً بقایای آتش های اردوگاهی باستانی را کشف کرده است. در نزدیکی پنریث، یکی از حومه های غربی سیدنی، ابزارهای سنگی متعددی در رسوبات شن های کرینبروک پادگانه های مربوط به ۴۵۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ سال قبل از میلاد یافت شد. شواهد باستان شناسی حاکی از سکونت انسان در رودخانه سوان در غرب استرالیا در حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش است. تاسمانی که توسط یک پل زمینی به این قاره متصل بوده است، حداقل ۳۰۰۰۰ سال پیش مسکونی بوده است. برخی از مکان های باستانی قدمتی ۶۰۰۰۰ ساله دارند، اما این تاریخ ها به طور گسترده پذیرفته نشده اند. شواهد گَرده شناختی از استرالیای جنوب شرقی گواه افزایش آتش سوزی های جنگلی از حدود ۱۲۰۰۰۰ سال قبل از میلاد هستند. این به عنوان نشانه ای از فعالیت انسانی تفسیر شده است، اما تاریخ گذاری شواهد به شدت مورد چالش قرار گرفته است. چارلز دورچ ابزارهای سنگ آتشزنه و سنگ آهکی را که در جزیره روتنست در غرب استرالیا یافت شده است شناسایی کرد که قدمت آنها به حداقل ۵۰۰۰۰ سال پیش می رسد.
wiki: پیشاتاریخ استرالیا