پیش نگری

پیش نگری در عکاسی به معنی توانایی دیدن عکس پیش از گرفتن عکس است. در واقع اصطلاح پیش نگری به تمامی فرایند حسی و ذهنی آفرینش عکس مربوط می شود. [ ۱] مبحث پیش نگری را نخستین بار استاد عکاسی منظره و طبیعت انسل آدامز مطرح نمود و همواره بر تقویت کردن قدرت پیش نگری توسط عکاسان تأکید می کرد. [ ۲] آندریاس فی نینگر از آن با عنوان دیدن مانند آنچه دوربین می بیند یاد می کند.
برای پیش نگری نیاز به شناخت و دانستن مطالب متعدد است. از جمله شناخت نور، شناخت لنز، دوربین و امکانات آن، دانستن و آگاهی از گستره پویایی ابزار ثبت تصویر و . . . به غیر از مطالبی که عکاس باید بداند برای داشتن توانایی پیش نگری نیاز به تجربه می باشد. روشی عملی که توانایی پیش نگری را تکامل می بخشد. این مرحله از فرایند خلاقه می تواند به کار بسته و آموخته شود؛ فراسوی آن قلمرو دید شخصی و شهود، و چشم خلاقه هر کس می تواند بازشناخته و تقویت گردد. به عنوان مثال زمانی که عکاس با دوربین قطع متوسط عکاسی می کند، بدون داشتن شناخت از امکانات دوربین، خصوصیات این قطع و محدودیت های آن نمی توانید پیش نگری صحیحی داشته باشد. همین مطالب هنگامی که عکاس با دوربین قطع کوچک عکاسی می کند هم صادق است. یا زمانی که عکاس با دوربین قطع متوسط و پشتی دیجیتال عکاسی می کند به داشتن آگاهی هایی نیاز دارد و هنگامی که با پشتی فیلم عکاسی می کند به اطلاعات و آگاهی های دیگری نیاز دارد.
با توجه به اینکه هنگامی که عکاس با فیلم منفی عکاسی می کند با توجه به اینکه در زمان ظهور و چاپ با فرابند شیمیایی روبروست شناخت این فرایندها، تون های ایجادشده، آگاهی از حساسیت فیلم و تأثیر آن بر دانه های فیلم و . . . برای عکاس لازم است. توجه اینکه عکاس در لحظه پس از گرفتن عکس، مانند عکاسی دیجیتال، نمی تواند تصویرش را ببیند؛ لذا پیش نگری از اهمیت بالایی در این نوع از عکاسی ها برخوردار است. توانا شدن در این کار زمان می خواهد، در صورت امکان با عکسی از موضوع به محل بازگردبد و این دو را با هم مقایسه کنید.
در زمان عکاسی با اسلاید با توجه به اینکه اسلاید از انعطاف خیلی کمتری نسبت به فیلم منفی برخوردار است و همانند عکاسی با فیلم منفی امکان دیدن تصویر در لحظه پس از گرفتن عکس نیست؛ لذا اهمیت پیشنگری به مراتب بالاتر از هنگام عکاسی با فیلم منفی است.
شاید در نگاه اول به نظر برسد که در عکاسی دیجیتال، با توجه به اینکه هنگام عکاسی در لحظه پس از گرفتن عکس می توان تصویر ثبت شده را دید دیگر نیازی به پیش نگری نیست. در صورتی که این نیاز همواره هست به عنوان مثال هنگامی که عکاس باید بتواند عکس نهایی را پس ار کار با نرم افزارها هم پیش نگری کند تا زمان عکاسی بتواند عکسی بگیرد که پس از پردازش در نرم افزار برابر با پیش نگری و خواسته عکاس باشد. [ ۳] یا مثلاً هنگامی که با دوربین قطع متوسط با کادر مربع عکاسی می کند و می خواهد آن را به کادر مستطیل تبدیل کند.