پیش رانه پلاسمایی تکانشی

رانشگر پالس پلاسمایی ( Pulsed Plasma Thruster ) یا ( PPT ) گونه ای از سیستم های پیشرانش فضایی و در گروه رانشگرهای الکتریکی Electric Propulsion یا EP و از دسته رانشگرهای الکترومغناطیس است.
در ۳۰ نوامبر ۱۹۶۴، فضاپیمای Zond - 2 از پایگاهی در «بیکونور» در شوروی سابق پرتاب شد. چندین ماه بعد، ارتباط رادیویی خود را از دست داد که در پی آن کنترل سیستم پیشرانش الکتریکی آن که برای کنترل وضعیت سه - محور ماهواره طراحی شده بود نیز از دست رفت. رانشگرهای پالس پلاسمایی ( PPT ) این فضاپیما اولین استفاده از پیشرانش الکتریکی در فضا محسوب می شد. پس از آن کاربردهای پروازی موفقیت آمیز PPT در آمریکا دنبال شد. در سال ۱۹۶۸ یک PPT مأموریت ۱۰ ساله ای جهت کنترل وضعیت ماهواره LES - 6 را آغاز کرد. در سال ۱۹۷۴ یک PPT بر روی ماهواره SMS مورد استفاده قرار گرفت. با آغاز سال ۱۹۸۱ نیز مجموعه ماهواره های مسیریابی نیروی دریایی آمریکا به نام TIP - II/NOVA می باشد، از چندین PPT برای جبران پسا به منظور نگهداشت موقعیت مداری بدون پسا بهره جستند. این فضاپیماها عملکرد موفقیت آمیز PPT را در طی ۲۸ سال نشان می دهند. از مأموریت های این رانشگر در سال های اخیر نیز می توان به ماهواره EO - 1 اشاره کرد. رانشگرهای PPT با هدف تحقیقاتی و جهت کنترل وضعیت این ماهواره حول محور Pitch در اواخر عمر این ماهواره در سال ۲۰۰۱ به کار گرفته شدند. پس از آن نیز پیشرانش ماهواره های Dawgstar و MightySAT - II, LabSAT - II, HokieSAT و FalconSAT - 3 توسط این رانشگر انجام گرفته است.
نکته ای که وجود دارد این است که، از تمام انواع سیستم های پیشرانش الکتریکی، PPT به دلیل سادگی، اولین رانشگری بود که توانست مجوز استفاده در مأموریت های فضایی را کسب کند و به مأموریت در فضا بپردازد. سال ها بعد از به کارگیری این رانشگر، رانشگرهای هیدروژنی، جت مقاومتی، جت قوسی، یونی و رانشگرها نیز در فضا به کار برده شدند. برخلاف PPT، این رانشگرها، پس از سال ها تحقیق و توسعه در آزمایشگاه به کارکرد بهینه خود رسیدند. اگر چه راندمان تراست مدل های پروازی رانشگرهای یونی و هال مثل SPT - 100 از ۵۰٪ نیز بالاتر رفته است ولی سادگی، پایداری عملکرد، توان کم، هزینه پایین و زمان کوتاه توسعه باعث انتخاب PPT در دهه ۶۰ به عنوان اولین سیستم پیشرانش فضایی شد، اگر چه که این سیستم راندمان بسیار پایین تری دارد؛ بنابراین PPT ترکیبی از چندین دهه کاربرد در مأموریت های فضایی و زمینه گسترده ای برای بهبود پارامترهای عملکرد را هم زمان ارائه می دهد و ابعاد کوچک، وزن کم و مصرف توان پایین، این رانشگر را به عنوان گزینه ای اصلی برای میکرو ماهواره ها و نانو ماهواره ها بسیار مورد توجه قرار داده است.