پیش درآمد جنگ عراق ( جنگ ۲۰۰۳ علیه عراق به رهبری آمریکا ) از زمانی آغاز شد که قطعنامهٔ ۶۸۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد به تصویب رسید و کمیسیون بازرسی جنگ افزارهای عراق شکل گرفت. میان سال های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۳ درگیری های جزئی میان عراق و نیروهای ائتلاف به رهبری ایالات متحده در جریان بود.
... [مشاهده متن کامل]
قطعنامهٔ ۶۸۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد که پس از شکست عراق در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ به تصویب رسید، بخشی از توافقنامهٔ آتش بس بود و عراق را مجبور می کرد تا برنامه های توسعهٔ جنگ افزارهای شیمیایی، بیولوژیک، هسته ای و دوربرد خود را متوقف کرده و جنگ افزارهای موجود را هم تحت نظارت کمیسیون ویژهٔ سازمان ملل نابود کند. کمیسیون یادشده توانست از نابودی حجم عظیمی از مواد جنگ افزارهای کشتار جمعی اطمینان حاصل کند اما فعالیت آن در سال ۱۹۹۸ به دلیل خروج بازرسان نیمه تمام ماند چون ریچارد باتلر رئیس کمیسیون به این نتیجه رسیده بود که دخالت نظامی ایالات متحده و انگلستان در عراق قریب الوقوع است. کمی پس از خروج بازرسان سازمان ملل، نیروهای آمریکایی و انگلیسی به مدت چهار روز عراق را بمباران کردند. همچنین بیل کلینتون رئیس جمهور آمریکا و کنگرهٔ این کشور در آن روزها مصوبه ای برای تغییر رژیم عراق به تصویب رساندند.
آمریکا، انگلستان ( و فرانسه تا ۱۹۹۸ ) در هنگام بازرسی های سازمان ملل، مناطقی را در شمال و جنوب عراق تحت عنوان منطقه پروازممنوع مشخص کردند و بدینوسیله وارد درگیری های جزئی با عراقی ها شدند. سازمان ملل نقشی در تعیین این مناطق نداشت. آمریکا نام این درگیری ها را عملیات تأمین آرامش ۱ و عملیات تأمین آرامش ۲ نامید. سپس در شمال عملیات دیدبان شمالی در کردستان عراق و در جنوب عملیات دیدبان جنوبی را کلید زد. این تحرکات از سوی دولت وقت عراق به عنوان نقض تمامیت ارضی دیده می شد. یک سال پیش از حملهٔ نهایی به عراق این پروازها در شمال و جنوب افزایش چشمگیر داشتند و در همین هنگام ایالات متحده عملیات تمرکز جنوبی را آغاز کرد تا پیش از حمله سازمان فرماندهی نظامی عراق را به هم بریزد.
پس از جنگ خلیج فارس در ۱۹۹۱ جرج اچ دابلیو بوش رئیس جمهور ایالات متحده در مه ۱۹۹۱ دستوری به سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا داد تا شرایط لازم برای براندازی صدام حسین از قدرت را ایجاد کنند. یکی از عناصر اصلی این راهبرد، ایجاد هماهنگی میان گروه های ضدصدام بود و کنگره ملی عراق ( INC ) به رهبری احمد چلبی اصلی ترین گروه برای نیل به این مقصود بود. نام INC توسط جان رندون متخصص روابط عمومی ( از آژانس گروه رندون ) ساخته شد. این گروه در دهه ۱۹۹۰ میلیون ها دلار دریافت کرد و پس از تصویب قانون آزادسازی عراق در سال ۱۹۹۸ سالانه ۸ میلیون دلار می گرفت. یکی دیگر از گروه های اپوزیسیون، جنبش وفاق ملی عراق نام داشت که همچنان از طریق نفوذ رئیس خود ایاد علاوی توانسته در سیاست گذاری های عراق تاثیر داشته باشد.
... [مشاهده متن کامل]
قطعنامهٔ ۶۸۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد که پس از شکست عراق در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ به تصویب رسید، بخشی از توافقنامهٔ آتش بس بود و عراق را مجبور می کرد تا برنامه های توسعهٔ جنگ افزارهای شیمیایی، بیولوژیک، هسته ای و دوربرد خود را متوقف کرده و جنگ افزارهای موجود را هم تحت نظارت کمیسیون ویژهٔ سازمان ملل نابود کند. کمیسیون یادشده توانست از نابودی حجم عظیمی از مواد جنگ افزارهای کشتار جمعی اطمینان حاصل کند اما فعالیت آن در سال ۱۹۹۸ به دلیل خروج بازرسان نیمه تمام ماند چون ریچارد باتلر رئیس کمیسیون به این نتیجه رسیده بود که دخالت نظامی ایالات متحده و انگلستان در عراق قریب الوقوع است. کمی پس از خروج بازرسان سازمان ملل، نیروهای آمریکایی و انگلیسی به مدت چهار روز عراق را بمباران کردند. همچنین بیل کلینتون رئیس جمهور آمریکا و کنگرهٔ این کشور در آن روزها مصوبه ای برای تغییر رژیم عراق به تصویب رساندند.
آمریکا، انگلستان ( و فرانسه تا ۱۹۹۸ ) در هنگام بازرسی های سازمان ملل، مناطقی را در شمال و جنوب عراق تحت عنوان منطقه پروازممنوع مشخص کردند و بدینوسیله وارد درگیری های جزئی با عراقی ها شدند. سازمان ملل نقشی در تعیین این مناطق نداشت. آمریکا نام این درگیری ها را عملیات تأمین آرامش ۱ و عملیات تأمین آرامش ۲ نامید. سپس در شمال عملیات دیدبان شمالی در کردستان عراق و در جنوب عملیات دیدبان جنوبی را کلید زد. این تحرکات از سوی دولت وقت عراق به عنوان نقض تمامیت ارضی دیده می شد. یک سال پیش از حملهٔ نهایی به عراق این پروازها در شمال و جنوب افزایش چشمگیر داشتند و در همین هنگام ایالات متحده عملیات تمرکز جنوبی را آغاز کرد تا پیش از حمله سازمان فرماندهی نظامی عراق را به هم بریزد.
پس از جنگ خلیج فارس در ۱۹۹۱ جرج اچ دابلیو بوش رئیس جمهور ایالات متحده در مه ۱۹۹۱ دستوری به سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا داد تا شرایط لازم برای براندازی صدام حسین از قدرت را ایجاد کنند. یکی از عناصر اصلی این راهبرد، ایجاد هماهنگی میان گروه های ضدصدام بود و کنگره ملی عراق ( INC ) به رهبری احمد چلبی اصلی ترین گروه برای نیل به این مقصود بود. نام INC توسط جان رندون متخصص روابط عمومی ( از آژانس گروه رندون ) ساخته شد. این گروه در دهه ۱۹۹۰ میلیون ها دلار دریافت کرد و پس از تصویب قانون آزادسازی عراق در سال ۱۹۹۸ سالانه ۸ میلیون دلار می گرفت. یکی دیگر از گروه های اپوزیسیون، جنبش وفاق ملی عراق نام داشت که همچنان از طریق نفوذ رئیس خود ایاد علاوی توانسته در سیاست گذاری های عراق تاثیر داشته باشد.
