پیش خود. [ ش ِ خَودْ / خُدْ ]( اِ مرکب ) از تلقاء نفس. || پیش خود برپاو خود برپا: خودسر و خودرأی. گویند اینهمه پیش خودبرپا مباش بسر خواهی افتاد. ( آنندراج ) : یار باید پند ناصح نشنود سرو بالا پیش خود بر پای باش.
نعیمی گیلانی.
خودستا و خودپسند و خودسر و خودرا مشو نیستی گر بنده خود پیش خود برپا مشو.
تأثیر.
بگذر از آئینه محو آن قد رعنا مباش التفاتی هم بما کن پیش خود برپا مباش.