پیش بر

لغت نامه دهخدا

پیش بر. [ ب َ ] ( نف مرکب ) آنکه پیش برد. آنکه قبل از دیگران ببرد. || آنکه پیشتر بعده معینه برد و بر حریف غلبه کند در قمار. آنکه عده دست های برده اش پیش از حریف خاتمه یابد. سه دست پیش بر ( در نرد و غیره )، یعنی سه دست بازی را از حریف زودتر ببرد. آنکه پیش از دیگران برد ( در نرد و غیره ). || ( اصطلاح اسبدوانی ) اسبی که جایزه نخستین رامیبرد و برنده نخستین است. ( از لغات فرهنگستان ).
پیش بر. [ ] ( اِخ ) دهی از دهستان زهان بخش قاین شهرستان بیرجند واقع در 97 هزارگزی جنوب خاوری قاین و12 هزارگزی خاور اتومبیل رو اسفدان به اسفج. دامنه ، معتدل ، دارای 321 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات و زعفران و تریاک وشغل اهالی زراعت و مالداری و قالیچه بافی و راه آنجا مالروست. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱- آنکه پیش برد کسی که قبل از دیگران ببرد.۲- آنکه عد. دستهای برده اش پیش از حریف خاتمه یابد.یا سه دست پیش بر. ( در نرد و غیره ) یعنی سه دست بازی را از حریف زودتر بردن . ۳- ( اسب دوانی ) اسبی که جایز. نخستین را میبرد و برند. اول است .
دهی از دهستان زهان بخش قاین شهرستان بیرجند

فرهنگستان زبان و ادب

{promoter} [زیست شناسی] توالی نوکلئوتیدی در ابتدای ورزه که برای شروع رونویسی، زی مایۀ رِنا بسپاراز به آن متصل می شود

پیشنهاد کاربران

بپرس