پیش افتاده. [اُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) سبقت گرفته. جلو افتاده. تقدم جسته. || که مهم نباشد، پیش پا افتاده. مبتذل. که درخور اهمیت نبود. که آسان و سهل باشد. || معلوم. روشن. که هر کس تواند دانستن.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱- سبقت گرفته جلو افتاده تقدم جسته . ۲- آنکه یا آنچه در خور اهمیت نبود مبتذل پیش پاافتاده . ۳- آنچه که هر کس بتواند بشناسد معلوم روشن .
