پیسگی

لغت نامه دهخدا

پیسگی. [ س َ / س ِ ] ( حامص ) حالت پیسه. پیسی. برص. لغثه. بلقه. بلق : مجوف ؛ ستوری که پیسگی تا شکم وی رسیده باشد. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

۱-پیسه بودنپیس بودن دو رنگ بودن ابلقی : [و پیسگی پوست پلنگ دلیل است بر آنک ( آن ) مثل است برمردمی که بدل پیسه ومخالف باشند.] ۲- برص داشتن پیسی .

فرهنگ عمید

پیسه بودن.

پیشنهاد کاربران

بپرس