پیستک. [ ت َ ] ( ن مف ) پیسه. در پهلوی بمعنی نقش و نگار بسته و زینت شده و در فارسی بمعنی پیسه و ابلق و دورنگ سپید و سیاه. ( فرهنگ ایران باستان ج 1 ص 113 ). رجوع به پیسه شود.
