پیست ناتزیوناله مونتزا

پیست اتومبیل رانی ناتزیوناله مونتزا ( انگلیسی: Autodromo Nazionale Monza ) یک پیست مسابقات ورزش های موتوری است که در نزدیکی شهر مونتزا، در شمال میلان، ایتالیا واقع شده است. این پیست که در سال ۱۹۲۲ ساخته شده است، پس از پیست بروکلندز و ایندیاناپلیس، سومین پیست اتومبیل رانی است که تنها با هدف برگزاری مسابقات ورزش های موتوری ساخته شده است. [ ۴] مهم ترین رویدادی که به میزبانی این پیست برگزار می شود، گراند پری ایتالیا از سری مسابقات جهانی فرمول یک است. به استثناء فصل ۱۹۸۰، گراند پری ایتالیا از ابتدای دوران برگزاری مسابقات فرمول یک در این پیست برگزار شده است. [ ۵]
مجموعه ورزشی مونتزا که در یک منطقهٔ جنگلی در پارک ویلای سلطنتی مونتزا ساخته شده، [ ۶] دارای سه پیست متفاوت است – پیست گراند پری به طول ۵٫۷۹۳ کیلومتر ( ۳٫۶۰۰ مایل ) ، [ ۲] پیست کوچک به طول ۲٫۴۰۵ کیلومتر ( ۱٫۴۹۴ مایل ) ، [ ۳] و یک پیست بیضی سرعت بالا با پیچ های شیب دار به طول ۴٫۲۵۰ کیلومتر ( ۲٫۶۴۱ مایل ) که در چندین دههٔ گذشته بلااستفاده بوده و امروزه در حال از بین رفتن است. [ ۵] پیچ های «کوروا گرانده»[ الف] ، «کوروا دی لزمو»[ ب] ، «واریانته اسکاری» [ پ] و «کوروا پارابولیکا»[ ت] از ویژگی های مهم پیست گراند پری اصلی هستند. منحنی سرعت بالای کوروا گرانده پس از پیچ «واریانته دل رتیفیلو»[ ث] قرار گرفته است. و پیچ رتیفیلو نیز در انتهای مسیر مستقیمی واقع شده است که «رتیفیلو تریبونه»[ ج] نام دارد. این پیچ که در واقع یک چیکان محسوب می شود، معمولاً توسط رانندگان فرمول یک شکسته شده و با سرعت بالا طی می شود.
با توجه به پیچ های سریع و مسیرهای مستقیم طولانی این پیست، رانندگان در بیشتر طول مسیر با حداکثر قدرت و سرعت حرکت می کنند؛ همین موضوع باعث شده است که خودروهای چرخ باز فرمول یک بتوانند در پیست مونتزا بیشترین سرعتی را که قابلیت دستیابی به آن را دارند، به نمایش بگذارند: در اواسط دههٔ ۲۰۰۰ و با موتورهای وی۱۰، سرعت این خودروها به سرعت ۳۷۲ کیلومتر بر ساعت ( ۲۳۱ مایل بر ساعت ) می رسید. اگرچه در سال ۲۰۱۲ با موتورهای ۲٫۴ لیتری وی۸ سرعت این خودروها در این پیست به ندرت از ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت ( ۲۱۱ مایل بر ساعت ) تجاوز می کرد؛ اما استفاده از ترکیب موتورهای ۱٫۶ لیتری وی۶ هایبرید، توربو با نیروی رو به پایین کاهش یافته در سال ۲۰۱۴، بیشینهٔ سرعت خودروهای فرمول یک در پیست مونتزا تا ۳۶۰ کیلومتر بر ساعت ( ۲۲۴ مایل بر ساعت ) نیز به ثبت رسید. این پیست به طور کلی مسطح است، اما از دومین پیچ در منحنی دوقلوی لسموس[ چ] تا پیچ واریانته اسکاری دارای یک شیب تدریجی ملایم است. با توجه به مشخصات پایین آیرودینامیکی مورد نیاز و در پی آن کاهش نیروی رو به پایین، [ ۷] چسبندگی در این پیست بسیار ضعیف است و کم فرمانی در مقایسه با سایر پیست ها در مونتزا مشکل جدی تری محسوب می شود؛ با این حال، اثر معکوس آن، یعنی بیش فرمانی نیز سکتور دوم پیست وجود دارد، و نیازمند استفاده از تکنیک بسیار متمایز قفل معکوس است. از آنجا که حداکثر توان و کمترین میزان نیروی پسار، کلید دستیابی به سرعت بیشتر در مسیرهای مستقیم هستند، تنها شرکت کنندگانی که از توان کافی پیشرانه یا بازدهی آیرودینامیکی بالا برخوردار باشند، قادر به رقابت برای دستیابی به جایگاه های بالای رده بندی در این پیست هستند.