پیزولومینسنس

پیزولومینسنس شکلی از لومینسنس است که در اثر فشار روی برخی جامدات ایجاد می شود. پیزولومینسنس که به آن مکانولومینسنس ( mechano - luminescence ) نیز گفته می شود، از مکانیزم های نویدبخش تبدیل انرژی برای درک منابع فوتون کنترل شده به طور مکانیکی هستند که شامل نمایشگرها، نورپردازی، تصویربرداری زیستی، و کاربردهای مربوط به حسگرها می شود. این پدیده با فرآیندهای بازترکیبی شامل الکترون ها، حفره ها و مراکز ناخالصی یونی مشخص می شود. برخی از کریستال های پیزوالکتریک زمانی که تحت فشار هستند مقدار مشخصی تابش مرسوم به پیزولومینسنس از خود ساطع می کنند. مشخص شده است که نمک های تحت تابش قرارگرفته، مانند NaCl ، KCl ، KBr و تراشه های پلی کریستالی LiF ( TLD − ۱۰۰ ) ، خواص پیزولومینسنس از خود نشان می دهند. همچنین کشف شده است که پلیمرهای فروالکتریک با اعمال تنش، تابش پیزولومینسنس از خود نشان می دهند.
در اصطلاح عامیانه پیرامون گزارش شده است که تولید روانگردان، DMT ، 5 - MeO - DMT، و LSD تابش پیزولومینسنس از خود نشان می دهند. همان طور که به طور خاص در کتاب رویاهای اسیدی ذکر شده، آگوستوس اوزلی استنلی سوم، یکی از تولیدکنندگان فراوان LSD در دهه ۱۹۶۰، پیزولومینسنس را در خالص ترین شکل این ترکیب مشاهده کرد، مشاهده هایی که الکساندر شولگین آن ها را تأیید کرده است: یک نمک کاملاً خالص، وقتی خشک شود و در تاریکی تکان داده شود، پرتوهای کوچکی از نور سفید منتشر می کند. "
طی بیست سال اخیر، [ ۱] دورنمای گستردهٔ پیزولومینسنس در حسگرهای تنشی، تشخیص ساختاری سلامت، و نمایشگرها و منابع برانگیختگی ( excitation sources ) کنترل شده با سیستم های مکانیکی توجه زیادی را به استفاده از مواد تازه ای با خاصیت پیزولومینسنت و با کارایی بالا جلب کرده است. تا به حال دو استراتژی برای کشف مواد پیزولومینسنت جدید به کار گرفته شده است. یک استراتژی، در معرض قرار دادن پیزوالکتریک با یون های لومینسنت مناسب با هدف ایجاد مراکز و حفرات حامل در مواد است. روش دیگر با پرده پوشاندن موادی با خاصیت لومینسنت ماندگار است که از خود پیزوالکتریسیته به نمایش می گذارند. مطابقا چند مادهٔ پیزولومینسنت شناسایی شده اند که شامل CaAl 2 Si 2 O 8 : Eu ( 2 + ) ، Ca 2 Al 2 SiO 7 : Ce ( 3 + ) ، BaSi 2 O 2 N 2 : Eu ( 2 + ) ، Sr 3 Sn 2 O 7 : Sm ( 3 + ) ، و CaZr ( PO 4 ) 2 : Eu ( 2 + ) است.