پیرک پادشاه

لغت نامه دهخدا

پیرک پادشاه. [ رَ دِ ] ( اِخ ) ابن لقمان پادشاه. سومین امیر از امرای طغاتیموری ( 790 - 810 هَ. ق. ). رجوع به تاریخ مغول ص 478 و حبیب السیر ج 2 ص 109 شود.

پیرک پادشاه. [ رَ دِ ] ( اِخ ) حاکم استرآباد ( 786 - 809 هَ. ق. ). وی بارویی گرد استرآباد برآورده و قلعتی برای حفاظت آن شهر ساخته است. رجوع به پیر پادشاه و رجوع به مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 72 و 164 شود.

فرهنگ فارسی

حاکم استر آباد

پیشنهاد کاربران

بپرس