پیروز دوانی ( ۳ اردیبهشت ۱۳۴۰ در تهران - ۳ شهریور ۱۳۷۷ در تهران ) نویسنده، روزنامه نگار، پژوهشگر، مترجم، تحلیل گر و فعال سیاسی مارکسیست ایرانی، و بنیان گذار، دبیر و سخنگوی اتحاد برای دموکراسی در ایران بود. پیروز دوانی در تاریخ ۳ شهریور ۱۳۷۷ از منزل خود به قصد رفتن به خانهٔ خواهرش خارج شد و دیگر بازنگشت. او چند ماه پیش، از زندان آزاد شده و به انتشار جزوه ای افشاگرانه مشغول بود.
... [مشاهده متن کامل]
پیروز دوانی روز ۳ اردیبهشت ۱۳۴۰ در شهر تهران در خانواده ای با اصالت دوانی به دنیا آمد. خانوادهٔ وی خانواده ای سیاسی بود و وی از سن نوجوانی به مسائل سیاسی و اجتماعی گرایش پیدا کرده بود. وی از سن ۱۶ سالگی و در جریان انقلاب بهمن ۱۳۵۷، به مارکسیسم - لنینیسم گرایش پیدا کرد. پیروز دوانی نخستین بار پس از انقلاب و در شهریور ۱۳۶۱ به جرم هواداری و فعالیت در ارتباط با سازمان جوانان حزب توده ایران دستگیر و ۷ ماه را در زندان به سر برد. پس از آزادی در سال ۱۳۶۲، با وجود قرار گرفتن تحت نظارت پلیس و سازمان های امنیتی، فعالیت های گسترده ای را در رابطه با حمایت از کارگران و خانواده های زندانیان و مقتولان سیاسی انجام می داد. وی در این رابطه «کانون حمایت از زندانیان سیاسی ( داخل کشور ) » را تشکیل داد و به اطلاع رسانی و افشاِگری در رابطه با کشتار زندانیان سیاسی پرداخت.
پیروز دوانی در روز ۱۲ اسفند ۱۳۶۹، برای بار دوم دستگیر شد. وی این بار به مدت ۶ ماه را در سلول های انفرادی در زندان اوین گذراند. ۷ ماه پس از بازداشت در یک دادگاه غیرعلنی محاکمه شد و به ۳ سال زندان و ۵۰ ضربه شلاق محکوم شد. دوانی سه سال حبس خود را در زندان اوین گذراند. وی در این مدت با زندانیانی همچون عباس امیرانتظام و محمدعلی عمویی آشنا شد.
پیروز دوانی در زمستان سال ۱۳۷۳ از زندان آزاد شد و دوباره به فعالیت های خود در ارتباط با حقوق بشر و ایجاد همفکری میان نیروهای مخالف ادامه داد. وی پس از آزادی از زندان «شرکت پژوهشی پیام پیروز» را تأسیس کرد. وی در قالب بولتن این شرکت، جزواتی را به صورت فتوکپی با عنوان «پیشرو» منتشر می کرد. در این بولتن های سیاسی، مقالات افراد گوناگون با دیدگاه های متفاوت در مورد تحلیل شرایط ایران، نقض حقوق بشر و وضعیت زندان ها و زندانیان سیاسی چاپ می گردید. از متن هایی که در این زمان توسط پیروز دوانی در قالب بولتن های سیاسی پیام پیروز به چاپ رسید، می توان برای نمونه به زجرنامهٔ فرج سرکوهی در زندان و سخنرانی حسینعلی منتظری اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پیروز دوانی روز ۳ اردیبهشت ۱۳۴۰ در شهر تهران در خانواده ای با اصالت دوانی به دنیا آمد. خانوادهٔ وی خانواده ای سیاسی بود و وی از سن نوجوانی به مسائل سیاسی و اجتماعی گرایش پیدا کرده بود. وی از سن ۱۶ سالگی و در جریان انقلاب بهمن ۱۳۵۷، به مارکسیسم - لنینیسم گرایش پیدا کرد. پیروز دوانی نخستین بار پس از انقلاب و در شهریور ۱۳۶۱ به جرم هواداری و فعالیت در ارتباط با سازمان جوانان حزب توده ایران دستگیر و ۷ ماه را در زندان به سر برد. پس از آزادی در سال ۱۳۶۲، با وجود قرار گرفتن تحت نظارت پلیس و سازمان های امنیتی، فعالیت های گسترده ای را در رابطه با حمایت از کارگران و خانواده های زندانیان و مقتولان سیاسی انجام می داد. وی در این رابطه «کانون حمایت از زندانیان سیاسی ( داخل کشور ) » را تشکیل داد و به اطلاع رسانی و افشاِگری در رابطه با کشتار زندانیان سیاسی پرداخت.
پیروز دوانی در روز ۱۲ اسفند ۱۳۶۹، برای بار دوم دستگیر شد. وی این بار به مدت ۶ ماه را در سلول های انفرادی در زندان اوین گذراند. ۷ ماه پس از بازداشت در یک دادگاه غیرعلنی محاکمه شد و به ۳ سال زندان و ۵۰ ضربه شلاق محکوم شد. دوانی سه سال حبس خود را در زندان اوین گذراند. وی در این مدت با زندانیانی همچون عباس امیرانتظام و محمدعلی عمویی آشنا شد.
پیروز دوانی در زمستان سال ۱۳۷۳ از زندان آزاد شد و دوباره به فعالیت های خود در ارتباط با حقوق بشر و ایجاد همفکری میان نیروهای مخالف ادامه داد. وی پس از آزادی از زندان «شرکت پژوهشی پیام پیروز» را تأسیس کرد. وی در قالب بولتن این شرکت، جزواتی را به صورت فتوکپی با عنوان «پیشرو» منتشر می کرد. در این بولتن های سیاسی، مقالات افراد گوناگون با دیدگاه های متفاوت در مورد تحلیل شرایط ایران، نقض حقوق بشر و وضعیت زندان ها و زندانیان سیاسی چاپ می گردید. از متن هایی که در این زمان توسط پیروز دوانی در قالب بولتن های سیاسی پیام پیروز به چاپ رسید، می توان برای نمونه به زجرنامهٔ فرج سرکوهی در زندان و سخنرانی حسینعلی منتظری اشاره کرد.
