پیرو مانزونی ( ایتالیایی: Piero Manzoni; ۱۳ ژوئیهٔ ۱۹۳۳ – ۶ فوریهٔ ۱۹۶۳ ) یک هنرمند، و نقاش اهل ایتالیا بود. او از تبار اشرافی بود و در جوانی درگذشت.
مانزونی به عنوان هنرمند در برابر هر شکلی از سنت مقاومت می کرد تا جایی که هنرمندی را امری فردی می دانست.
پیرو مانزونی به خاطر رویکرد طعنه آمیزش به هنر آوانگارد معروف بود. آثار او عمدتاً به عنوان حرکات انتقادی علیه تولید انبوه و مصرف گرایی که در پس از جنگ جهانی دوم جامعه ایتالیا مشهود شده بود تلقی می شوند.
ویژگی مانزونی در این است که هر هنری را به اغراق می کشد و محدوده های از پیش تعیین شده اش را در هم می شکند.
پیرو مانزونی در برهه ای، بادکنک هایی را تحت عنوان «بازدم هنرمند» به بازار هنر عرضه کرد. این ها یک سری بادکنک های سفید یا آبی بودند که باد شده و به پایه های چوبی متصل بودند که بر روی آن پایه ها نوشته شده بود: «پیرو مانزونی - بازدم هنرمند». این اثر ادامه مشغولیت فکر مانزونی با حد و مرز فیزیکالیسم بود و هم چنین به دلبستگی دنیای هنر به پایستگی طعنه می زد و محرکی بود برای فراموش نکردن مرگ و میرندگی.
در بیست و یکم ماه مه ۱۹۶۱، پیرو مانزونی مدفوع خود را در ۹۰ قوطی کنسرو جای داد و بر آنها اتیکتی با عنوان «گُه هنرمند» به انگلیسی، آلمانی و ایتالیایی چسبانده و بر روی سطح بالایی هر قوطی شماره هایی را از یک تا ۹۰ درج و همهٔ آنها را به امضای خویش رسانید. وزن هر یک از این قوطی ها که شمایل کنسرو را داراست سی گرم بود. مانزونی شروع به فروش این مجموعهٔ خویش کرد و هر قوطی را به قیمت طلای هم وزن آن به بازار عرضه کرد. این مجموعهٔ مورد توجهٔ شایسته ای قرار گرفت، چه از دیدگاه شکستن رابطه با سنت های هنری نیمهٔ دوم قرن بیستم، و چه از نظر پیامی را که با خود داشت، یعنی سقوط ارزش های هنر مدرن. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمانزونی به عنوان هنرمند در برابر هر شکلی از سنت مقاومت می کرد تا جایی که هنرمندی را امری فردی می دانست.
پیرو مانزونی به خاطر رویکرد طعنه آمیزش به هنر آوانگارد معروف بود. آثار او عمدتاً به عنوان حرکات انتقادی علیه تولید انبوه و مصرف گرایی که در پس از جنگ جهانی دوم جامعه ایتالیا مشهود شده بود تلقی می شوند.
ویژگی مانزونی در این است که هر هنری را به اغراق می کشد و محدوده های از پیش تعیین شده اش را در هم می شکند.
پیرو مانزونی در برهه ای، بادکنک هایی را تحت عنوان «بازدم هنرمند» به بازار هنر عرضه کرد. این ها یک سری بادکنک های سفید یا آبی بودند که باد شده و به پایه های چوبی متصل بودند که بر روی آن پایه ها نوشته شده بود: «پیرو مانزونی - بازدم هنرمند». این اثر ادامه مشغولیت فکر مانزونی با حد و مرز فیزیکالیسم بود و هم چنین به دلبستگی دنیای هنر به پایستگی طعنه می زد و محرکی بود برای فراموش نکردن مرگ و میرندگی.
در بیست و یکم ماه مه ۱۹۶۱، پیرو مانزونی مدفوع خود را در ۹۰ قوطی کنسرو جای داد و بر آنها اتیکتی با عنوان «گُه هنرمند» به انگلیسی، آلمانی و ایتالیایی چسبانده و بر روی سطح بالایی هر قوطی شماره هایی را از یک تا ۹۰ درج و همهٔ آنها را به امضای خویش رسانید. وزن هر یک از این قوطی ها که شمایل کنسرو را داراست سی گرم بود. مانزونی شروع به فروش این مجموعهٔ خویش کرد و هر قوطی را به قیمت طلای هم وزن آن به بازار عرضه کرد. این مجموعهٔ مورد توجهٔ شایسته ای قرار گرفت، چه از دیدگاه شکستن رابطه با سنت های هنری نیمهٔ دوم قرن بیستم، و چه از نظر پیامی را که با خود داشت، یعنی سقوط ارزش های هنر مدرن. [ ۱]
wiki: پیرو مانزونی