پِیرو سُلِیمانی ( به فارسی تاجیکی: Пайрав Сулаймонӣ ) شاعر و نویسندهٔ پارسی گوی تاجیک تبار بخارایی اهل ازبکستان کنونی بود[ ۲] .
بیان دلتنگی از حکومت جهل و تعصب، و ستایش عشق و دوستی از درونمایه های اصلی شعر پیرو است. [ ۳] در سال ۱۳۰۴ پیرو مضامین نومیدانه را کنار گذاشت و به ستایش جامعۀ نوین تاجیکان و برپایی جمهوری سوسیالیستی تاجیکستان بر پایۀ سوسیالیسم پرداخت.
پیرو سلیمانی، شاعر و نویسندۀ تاجیک تبار ازبکستانی اهل شهر بخارا و یکی از شاعران ابتدای سدهٔ بیستم میلادی در ۲۶ فروردین ۱۲۷۸ در بخارا به دنیا آمد. پدر و مادر او اهل مطالعه بودند. کودکی و نوجوانی او بیشتر در بخارا و مرو سپری شد و همراه با پدر به کشورهای دیگر، به ویژه روسیه، سفر کرد.
پیرو در آموزشگاه علوم طبیعی شهر کاگان آموزش دید.
هنگامی که انقلاب بخارا ( ۱۲۹۹خ/۱۹۲۰م ) به دنبال انقلاب روسیه ( ۱۹۱۷ ) رخ داد، پیرو خشنودی خود را در قالب مستزادی با عنوان «به مناسبت انقلاب بخارا» ابراز داشت و «آزادی جمهوری شایان» را به مردم تبریک گفت. غیر از اشعار اجتماعی در ۱۲۹۹خ / ۱۹۲۰م، مضمون اشعاری که پیرو در ۱۳۰۰خ / ۱۹۲۱م تا ۱۳۰۳خ / ۱۹۲۴م سروده و اکنون در دست است، همه عاشقانه هستند پیرو در ۱۳۰۳ به مشهد رفت و حدود هشت ماه در آنجا اقامت کرد.
پیرو آثار منثوری نیز دارد، مانند داستان کوتاهِ گل اندام و رمان ناتمام عشق دختر چنگیز. او آثار ادیبان روس را نیز به فارسی تاجیکی برگردانده از جمله، از گوگول ( مفتش ) ، فرمانف ( بلوا ) ، سرافیموویچ ( سیل آهنین ) ، و دو شعر از الکساندر ژاروف. او در تألیف کتب درسی نیز شرکت داشته است. آثار پیرو به طور کامل گردآوری و چاپ نشده است. او با روزنامه و مجله های تاجیکی سمرقند و دوشنبه و تاشکند همکاری مداوم داشت.
پیرو در ۱۹ خرداد ۱۳۱۲ به بیماری حصبه درگذشت. وی در شاه زنده به خاک سپرده شد.
( ۱ ) پیرو سلیمانی شعر زیر را در سال ۱۹۲۹ ( در بخارا ) به فلاکت زدگان زلزله ایران بخشیده است که یادآور همدلی دیرین همزبانان تاجیک است[ ۴] :
احتمال دارد که مقصود زمین لرزه ۱۳۰۸ بجنورد باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیان دلتنگی از حکومت جهل و تعصب، و ستایش عشق و دوستی از درونمایه های اصلی شعر پیرو است. [ ۳] در سال ۱۳۰۴ پیرو مضامین نومیدانه را کنار گذاشت و به ستایش جامعۀ نوین تاجیکان و برپایی جمهوری سوسیالیستی تاجیکستان بر پایۀ سوسیالیسم پرداخت.
پیرو سلیمانی، شاعر و نویسندۀ تاجیک تبار ازبکستانی اهل شهر بخارا و یکی از شاعران ابتدای سدهٔ بیستم میلادی در ۲۶ فروردین ۱۲۷۸ در بخارا به دنیا آمد. پدر و مادر او اهل مطالعه بودند. کودکی و نوجوانی او بیشتر در بخارا و مرو سپری شد و همراه با پدر به کشورهای دیگر، به ویژه روسیه، سفر کرد.
پیرو در آموزشگاه علوم طبیعی شهر کاگان آموزش دید.
هنگامی که انقلاب بخارا ( ۱۲۹۹خ/۱۹۲۰م ) به دنبال انقلاب روسیه ( ۱۹۱۷ ) رخ داد، پیرو خشنودی خود را در قالب مستزادی با عنوان «به مناسبت انقلاب بخارا» ابراز داشت و «آزادی جمهوری شایان» را به مردم تبریک گفت. غیر از اشعار اجتماعی در ۱۲۹۹خ / ۱۹۲۰م، مضمون اشعاری که پیرو در ۱۳۰۰خ / ۱۹۲۱م تا ۱۳۰۳خ / ۱۹۲۴م سروده و اکنون در دست است، همه عاشقانه هستند پیرو در ۱۳۰۳ به مشهد رفت و حدود هشت ماه در آنجا اقامت کرد.
پیرو آثار منثوری نیز دارد، مانند داستان کوتاهِ گل اندام و رمان ناتمام عشق دختر چنگیز. او آثار ادیبان روس را نیز به فارسی تاجیکی برگردانده از جمله، از گوگول ( مفتش ) ، فرمانف ( بلوا ) ، سرافیموویچ ( سیل آهنین ) ، و دو شعر از الکساندر ژاروف. او در تألیف کتب درسی نیز شرکت داشته است. آثار پیرو به طور کامل گردآوری و چاپ نشده است. او با روزنامه و مجله های تاجیکی سمرقند و دوشنبه و تاشکند همکاری مداوم داشت.
پیرو در ۱۹ خرداد ۱۳۱۲ به بیماری حصبه درگذشت. وی در شاه زنده به خاک سپرده شد.
( ۱ ) پیرو سلیمانی شعر زیر را در سال ۱۹۲۹ ( در بخارا ) به فلاکت زدگان زلزله ایران بخشیده است که یادآور همدلی دیرین همزبانان تاجیک است[ ۴] :
احتمال دارد که مقصود زمین لرزه ۱۳۰۸ بجنورد باشد.
wiki: پیرو سلیمانی