پیِرو دی کوزیمو (ح ۱۴۶۲م ـ ح ۱۵۲۱)(Piero di Cosimo)
آبستنی مریم عذرا، اثر پیِرو دی کوزیمو
نقاش غیرعادیِ (اگر نه روان پریش) فلورانسی. علاوه بر پرده های دینی، نقاشی های بدیعی از موضوع های اساطیری، اغلب فون ها و قنطورس ها، کشید؛ آتش جنگل (ح ۱۵۰۵؛ موزۀ اشمولین، آکسفورد) از آن جمله است. دی کوزیمو پسر لورنتسو دِ مدیچی، و شاگرد کوزیمو روسّلّی بود، و نام کوچک او را روی خود گذاشت. اگرچه از سینیورلّی و لئوناردو تأثیر گرفت، تخّیلی شخصی و دمدمی داشت که به تصویرهایش از ساتیرها و قنطورس های افسانه های کهن، شوروحال می بخشید. تخیّل خلاق او در تصاویر حیوانات مختلفِ آثارش نیز تجلّی یافته است. در نقاشی پرسئوس و آندرومدا (ح ۱۵۱۰ـ۱۵۱۵؛ موزۀ اوفیتسی، فلورانس)، اژدهایی خیالی را به تصویر می کشد؛ در اثر اسطوره ای دیگرش با نام مرگ پروکریس (ح ۱۵۰۰؛ نگارخانۀ ملی لندن)، همچون کار نقاش معاصرش بوتیچلی، با رقت انگیزی ظریفی یک فون عجیب وغریب را به نمایش می گذارد. تک چهره هایی نیز با شخصیت پردازی قوی آفرید که نشان از کاریکاتورهای لئورناردو دارند. آندرآ دل سارتو نزد او تعلیم دید.
