پیرایه گر

لغت نامه دهخدا

پیرایه گر. [ را ی َ / ی ِ گ َ ] ( ص مرکب ) پیراینده. آنکه بپیراید. آنکه پیرایه کند :
پیرایه گر پرندپوشان
سرمایه ده شکرفروشان.
نظامی.
متحلی. پیرایه کننده.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه بپیراید پیراینده آنکه پیرایه کند : پیرایه گر پرند پوشان سرمایه ده شکر فروشان . ( نظامی )

فرهنگ عمید

پیرایه کننده، پیرایه ساز.

پیشنهاد کاربران

بپرس