پیرایه پوش. [ را ی َ / ی ِ] ( نف مرکب ) که پیرایه پوشد. که پیرایه بر خود راست کند. که خود را در پیرایه و زیور گیرد : که گر راز این گوش پیرایه پوش بگوش آورم ناورد کس بگوش.
نظامی.
نکورو که زیور نبندد بدوش بسی بهتر از زشت پیرایه پوش.
امیرخسرو ( آنندراج ).
|| که پیرایه بپوشد و نهان کند. که پیرایه پنهان سازد.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱- آنکه پیرایه پوشد آنکه خود را در پیرایه و زیور گیرد : که گر راز این گوش پیرایه پوش بگوش آورم ناورد کس بگوش . ( نظامی ) ۲- آنکه پیرایه را پنهان کند.
فرهنگ عمید
آن که پیرایه پوشد، آن که خود را با پیرایه و زیور بیاراید: که گر راز این گوش پیرایه پوش / به گوش آورم کآورد کس به گوش (نظامی۶: ۱۰۳۹ ).