پیر فرشته. [ رِ ف ِ رِ ت َ ] ( اِخ ) خواجه ابوالوفاء خوارزمی. از کبار اولیا. مردی فرشته سرشت و خوش خلق و بعلوم ظاهریه و حقیقیه و علوم غریبه دانا و در علم ادوار و موسیقی بی نظیر روزگار خود. این رباعی حاکی از طبع شعر و شاعری اوست : بد کردم و اعتذار بدتر ز گناه زانرو که درو هست سه دعوی تباه دعوی وجود و دعوی قوةو حول لاحول ولاقوة الا باللّه. مرقد وی در خوارزم است.