پیدایی ماه

هنگامی که ماه در شب اول تا سیزدهم قرار گیرد یعنی از هلالی به سوی ماه کامل پیش رود
شعری از مولوی ( مولانا ) :
رُخ اندر ماه روشن کرد و گفتا چون دهم شرحت/
که هم خوبی و نیکویی و هم زیبا و تابانی
پُر ماه: اوستایی: پِرِماونگهَ - واژه اوستایی
نام ایزدی است -
هنگامی که ماه در شب چهاردم تا بیستم قرار گیرد یا در حالت بدر یا ماه کامل باشد
ویشَفت: واژه اوستایی: ویشَپتَثَه -
نام ایزدی است -
هنگامی که ماه در شب بیست و یکم تا بیست و پنجم هرماه ( آخر ماه ) دوباره هلالی می شود
وی: مرطوب، تَر، خیس، نَمناک، آبدار، آبکی، مایع
سُورَه: سورا، سورن! - مقتدر، توانمند، نیرودار، دَستوار - برتر، سَرتر، بالاتر
شَپ: شب، شامگاه، عِشا
تَثَه: تا شدن، خمیدگی، هلالی
معنی: نیروی تا شدن ماه در شب، توانایی شب هنگام هلالی شدن ماه، خمیدگی ماه در شب
بند 6: به هنگامی که فروغ ماه بتابد
همیشه در بهاران گیاهِ سبز از زمین می روید
اَندَر ماه، پُرماه، ویشَپتَثَه:
اَندَرماهِ اَشَوَن، آن اَشَوَن و رَدِ اَشَه را می ستاییم
پُر ماهِ اَشَوَن، آن اَشَوَن و رَدِ اَشَه را می ستاییم
ویشَپتَثَه اَشَوَن، آن اَشَوَن و رَدِ اَشَه را می ستاییم
( ( اَشَه: اَشا، اَرتَه - نظم اخلاقی و مینویی، راست و درست
اَشوَن ها: اَشوان ها، نیکان
رَدِ: دانا، خردمند - پیشوای دینی زرتشتیان ) )