پیداوسی

لغت نامه دهخدا

پیداوسی. [ وَ / وِ ] ( اِ ) درمی که در زمان کیان رایج بوده ، و هر درمی به پنج دینار خرج میشده است. ( برهان ) :
هزار و صد و شصت قنطار بود
درم بد کزو پنج دینار بود
که بر پهلوی موبد پارسی
همی نام بردش به پیداوسی.
فردوسی.
نخستین صد و شصت پیداوسی
که پیداوسی خواندش پارسی.
فردوسی.
پراکنده افکنده پیداوسی
همه چرم پیداوسی پارسی.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

سکه قدیمی که معادل پنج دیناربوده است
( اسم ) سکهای در قدیم بارزش پنج دینار: ( هزار و صد و شصت قنطار بود درم بدکزو پنج دینار بود . ) که بر پهلو موبد پارسی همی نام بردش به پنداوسی. ) ( فردوسی ) توضیح ولف در فهرست شاهنامه ( بنداوسی ) کرده و در کلم. اخیر گوید : ( سکهای بارزش پنج دینار ). احتمال میرود که کلمه مصحف پنداذس باشد .

فرهنگ معین

(پَ وَ ) (اِ. ) نک پنداوسی .

فرهنگ عمید

سکه ای معادل پنج دینار: که بر پهلوی موبد پارسی / همی نام راندش به پیداوسی (فردوسی۱: ۱۳۷۲ ).

پیشنهاد کاربران

پیداوسی یا پنداوسی:فردوسی در نقل دو صورت این کلمه دقیقا پیداوسی را "پهلوی" ( فارسی میانه ) و پند اوسی را صورت بعدی و تحول یافته"فارسی" توصیف می کند. کلمه ی پیواسیگ ( صورت مکتوب آن پتواسیگ ) چندین بار در متون پهلوی زردشتی به کار رفته است و از این شواهد بر می آید که پیواسیگ کیسه ی چرمی بوده.
...
[مشاهده متن کامل]

*مقاله ی چند واژه ی عالمانه از پهلوی در شاهنامه - احمد تفضلی

بپرس