پیداوسی. [ وَ / وِ ] ( اِ ) درمی که در زمان کیان رایج بوده ، و هر درمی به پنج دینار خرج میشده است. ( برهان ) : هزار و صد و شصت قنطار بود درم بد کزو پنج دینار بود که بر پهلوی موبد پارسی همی نام بردش به پیداوسی.
فردوسی.
نخستین صد و شصت پیداوسی که پیداوسی خواندش پارسی.
فردوسی.
پراکنده افکنده پیداوسی همه چرم پیداوسی پارسی.
فردوسی.
فرهنگ فارسی
سکه قدیمی که معادل پنج دیناربوده است ( اسم ) سکهای در قدیم بارزش پنج دینار: ( هزار و صد و شصت قنطار بود درم بدکزو پنج دینار بود . ) که بر پهلو موبد پارسی همی نام بردش به پنداوسی. ) ( فردوسی ) توضیح ولف در فهرست شاهنامه ( بنداوسی ) کرده و در کلم. اخیر گوید : ( سکهای بارزش پنج دینار ). احتمال میرود که کلمه مصحف پنداذس باشد .
فرهنگ معین
(پَ وَ ) (اِ. ) نک پنداوسی .
فرهنگ عمید
سکه ای معادل پنج دینار: که بر پهلوی موبد پارسی / همی نام راندش به پیداوسی (فردوسی۱: ۱۳۷۲ ).
پیشنهاد کاربران
پیداوسی یا پنداوسی:فردوسی در نقل دو صورت این کلمه دقیقا پیداوسی را "پهلوی" ( فارسی میانه ) و پند اوسی را صورت بعدی و تحول یافته"فارسی" توصیف می کند. کلمه ی پیواسیگ ( صورت مکتوب آن پتواسیگ ) چندین بار در متون پهلوی زردشتی به کار رفته است و از این شواهد بر می آید که پیواسیگ کیسه ی چرمی بوده. ... [مشاهده متن کامل]
*مقاله ی چند واژه ی عالمانه از پهلوی در شاهنامه - احمد تفضلی