پیتّسی، ایتالو (۱۸۴۹ـ۱۹۲۰)(Pizzi, Italo)
پیتّسی، ایتالو
خاورشناس ایتالیایی. در دانشگاه پیزا درس خواند. از ۱۸۸۵، استاد زبان شناسی و زبان فارسی در دانشگاه تورینو بود. ادبیات تطبیقی و حماسه های ایرانی از زمینه های تحقیقاتی او بودند. با زبان های فارسی، سانسکریت و عربی آشنایی کامل داشت و آثاری به این سه زبان منتشر کرده است. از آثارش: ادبیات فارسی (میلان، ۱۸۸۷)؛ فهرست نسخه های خطی فارسی اهدایی کایِِتانی به کتابخانۀ ملی ایتالیا (۱۹۱۲)؛ ترجمۀ شاهنامۀ فردوسی به ایتالیایی (۱۸۸۶ـ۱۸۸۹)؛ عنتره، پادشاه و شاعر (۱۸۹۹)؛ ادبیات عرب (میلان، ۱۹۰۳)؛ اسلام (۱۹۰۳)؛ ترجمۀ گلستان سعدی به ایتالیایی؛ تاریخ شعر فارسی؛ گزیدۀ اوستا؛ سودمندی فراگیری زبان های شرقی (۱۹۱۲)، مسئله فراگیری زبان عربی در مدارس ایتالیا (تورینو، ۱۹۱۳).
پیتّسی، ایتالو
خاورشناس ایتالیایی. در دانشگاه پیزا درس خواند. از ۱۸۸۵، استاد زبان شناسی و زبان فارسی در دانشگاه تورینو بود. ادبیات تطبیقی و حماسه های ایرانی از زمینه های تحقیقاتی او بودند. با زبان های فارسی، سانسکریت و عربی آشنایی کامل داشت و آثاری به این سه زبان منتشر کرده است. از آثارش: ادبیات فارسی (میلان، ۱۸۸۷)؛ فهرست نسخه های خطی فارسی اهدایی کایِِتانی به کتابخانۀ ملی ایتالیا (۱۹۱۲)؛ ترجمۀ شاهنامۀ فردوسی به ایتالیایی (۱۸۸۶ـ۱۸۸۹)؛ عنتره، پادشاه و شاعر (۱۸۹۹)؛ ادبیات عرب (میلان، ۱۹۰۳)؛ اسلام (۱۹۰۳)؛ ترجمۀ گلستان سعدی به ایتالیایی؛ تاریخ شعر فارسی؛ گزیدۀ اوستا؛ سودمندی فراگیری زبان های شرقی (۱۹۱۲)، مسئله فراگیری زبان عربی در مدارس ایتالیا (تورینو، ۱۹۱۳).
wikijoo: پیتسی،_ایتالو_(۱۸۴۹ـ۱۹۲۰)