پیترو وری

کنت پیترو وری ( Pietro Verri ) ( ۱۲ دسامبر ۱۷۲۸ – ۲۸ ژوئن ۱۷۹۷ ) ، یک اقتصاددان، مورخ، فیلسوف و نویسنده بود. در میان مهم ترین شخصیت های قرن هجدهم فرهنگ ایتالیایی، او یکی از پدران روشن گری اصلاح طلب لومبارد و مهم ترین مرجع پیشا اسمیتی در زمینی ارزانی و فراوانی به حساب می آید.
پیترو وری در یک خانواده نجیب محافظه کار، پسر ارشد گابریل وری و باربارا داتی دیلا سوماگلیا در خانه ای از آرچینتوها در ۱۹ استامپا در میلان که در آن زمان تحت حاکمیت اتریش بود، متولد شد. او سه برادر داشت: الیساندرو، کارلو و جیوانی. بعد از مرگ برادرش، کارلو، او برادرزاده اش لویجی کاسلیگلیانو را بزرگ کرد و تأثیرات زیادی بر او برجا گذاشت. او در کالج یسوعی در مونزا، پنج سال ( ۱۷۴۰–۴۴ ) در کالج برنابایتس در سان آلیسندرو در میلان و دو سال ( ۱۷۴۴–۴۵ ) در روم در کالج نازارینو که توسط اسکولوپی رهبری می شد، تحصیل کرد. او تحصیلات قوی دینی فراگرفته و زمانی که به سن بیست سالگی رسید، آغاز به شورش کرد. [ ۱] [ ۲]
او به صورت داوطلبانه در جنگ هفت ساله خدمت کرد تا از تصمیم پدرش مبنی بر ثبت نام او در تحصیلات حقوقی فرار کند اما یک سال بعد آن را ترک نمود. در اواسط سپتامبر ۱۷۵۹ او با اقتصاددان هنری لوید دیدار کرده و یک دوستی مادام العمر را با او ایجاد نمود. وری به زودی بازنشسته شد که اقتصاد سیاسی باید مرکز تمام منافع جدی اجتماعی و سیاسی باشد. در زندگی ابتدائی اش او آثار دستوچس را ترجمه کرده و سال نامه های طنزی ( Borlanda impasticciata, Gran Zoroastro و Mal di Milza ) را در مورد جامعه میلان نوشت. [ ۳]
گام های ابتدائی وری در آموزش علم جامعه مدنی توسط چهار غول روشن فکر قرن هجدهم هدایت شده بود: مانتسکیو، وولتایر، روسو، دیوید هیوم، ادوارد گیبون و هلویتیوس. این دانشمندان به صورت ترکیبی دیدگاه های نوظهور او را در رابطه با قانون و جامعه مدنی، اهمیت فهم تاریخی، تمایلات سودگرایانه او و مخصوصاً مسائل اقتصادی وابسته به تجارت، پول، قرضه و مالیات، شکل دادند. در سال ۱۷۶۱ میلادی او با برادرش آلیساندرو با انجمن ادبی، the Società dei Pugni ( «انجمن مشت ها» ) معرفی شده و از سال ۱۷۶۴ میلادی مجله Il Caffè ( «قهوه خانه» ) را چاپ کردند. پیترو وری مؤسس، رهبر و مشارکت کننده فعال هر دو بود. قهوه خانه میان سال های ۱۷۶۴ و ۱۷۶۶ میلادی در مجلات متوالی چاپ شد که در دو جلد خلاصه شد. مجله ۱۰ جلد اول مقاله ای از پیترو وری داشت که نظریاتش را در مورد روح ادبیات ایتالیایی گنجانیده بود، این جا وری گالیلیه - نیوتنیسم را در سطح فلسفی به عنوان قوه ای برای نوسازی توصیف کرده و چارچوب جدیدی را، در روحیه ای که ما آن را در بالا نیوتنیسم اخلاقی نامیدیم، برای منطق علمی ارائه می دهد. مجله او یک مرجع مهم در روشن گری میلان شد. شخصیت های دیگری که در آن نوشتند عبارت از برادرش آلیساندرو، فیلسوف مشهور سیزار بیکاریا، آلفونسو لونگو و پیترو سیچی. [ ۴] [ ۵] [ ۶]