پیتاس

پیتاس Pietas، ترجمه شده به عنوان «وظیفه»، «دین داری»[ ۱] یا «رفتار مذهبی»، [ ۲] «وفاداری»، [ ۳] «وابستگی» یا «تقوای فرزندی» ( انگلیسی «تقوا» از لاتین گرفته شده است ) ، یکی از فضیلتهای اصلی در میان روم باستان بود. این فضیلت ممتاز قهرمان بنیانگذار روم، قهرمان آئنیاس بود که اغلب به او لقب ( «مذهبی» ) در سراسر حماسه ویرژیل انئید داده می شود. ماهیت مقدس پیتاس توسط تجسم الهی پیتاس، به وسیله الهه ای که اغلب بر روی سکه های رومی تصویر می شود، تجسم یافته است. پیتاس معادل یونانی اوزبیا eusebeia ( εὐσέβεια ) است. [ ۴] :   ۸۶۴–۸۶۵ 
پیِتاس در افسانه ها و اساطیر روم، الهه یا ایزدبانوی وظیفه شناسی نسبت به دولت، خدایان و خانواده محسوب می شد و شخصیت انسانی یا تجسمی از فضیلت رومی ها بود که آن نیز پیِتاس یا پیه تاس خوانده می شد. وی یکی از دی ایندیگت ها ، به شمار می رفت. معبد اصلی او طی قرن دوم پیش از میلاد در فوروم هولیتوریوم قرار داشت.
پیتاس اغلب به عنوان الهه در پشت سکه های امپراتوری روم، با زنان خانواده امپراتوری در روی سکه، نشان داده می شد. [ ۵] به عنوان یک فضیلت مناسب که باید به آنها نسبت داده شود. زنان خانواده امپراتوری ممکن است در هنر در کسوت الهه به تصویر کشیده شوند.