پیتر ویلیام "پیت" پاستویت OBE ( انگلیسی: Peter William "Pete" Postlethwaite; ۷ فوریهٔ ۱۹۴۶ – ۲ ژانویهٔ ۲۰۱۱ ) یک هنرپیشه برجسته تئاتر و سینما اهل بریتانیا بود. وی بین سال های ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۱ میلادی فعالیت می کرد.
پیتر ویلیام پاسلتویت در سال ۱۹۴۶ در یک خانواده کاتولیک کارگری در وارینگتون، چشر زاده شد. پدر او شغل های متعددی داشت از جمله اینکه سرباز ارتش، پاسبان و ناظم مدرسه بود.
پیت قبل از ورود به دنیای حرفه ای تئاتر و سینما، بازیگری را در مدرسه نمایشی اولد ویک بریستول آموخت.
پیت پاسلتویت بازیگری شکسپیرین بود و در چند نمایشنامه شکسپیر از جمله شاه لیر، هاملت، مکبث و تریلوس و کرسیدا بر روی صحنه تئاتر بازی کرد. وی که چهره زمخت و نسبتاً زشتی داشت، قادر بود هر نقشی را که به قیافه اش می خورد، بازی کند.
پیت در اوایل دهه هشتاد به گروه تئاتری سلطنتی شکسپیر پیوست و در نمایشنامه های ریچارد سوم، مکبث و رؤیای نیمه شب تابستان بازی کرد. وی دو سال قبل، در نقش شاه لیر در تئاتر شهر لیورپول روی صحنه رفت.
پیت هنگام بازی در نمایشنامه کوریولانوس اثر شکسپیر، وقتی که دو دختر تماشاچی شروع به خندیدن کردند، از روی صحنه به میان جمعیت پرید و در مقابل چشمان حیرت زده دخترها، بخشی از مونولوگ بلند خود را خطاب به آنها بیان کرد.
او در نمایشنامه تراژی کمدی تریلوس و کرسیدا اثر شکسپیر با دنیل دی لوئیس که نقش اولیس را بازی می کرد، آشنا شد. دوستی و همکاری آنها بعدها از تئاتر به سینما کشیده شد و پیت در چند فیلم از جمله در آخرین موهیکان ها و به نام پدر، با دی لوئیس همبازی شد.
پیت پاسلتویت با اینکه نسبتاً دیر و در سن سی سالگی وارد سینما شد اما با ایفای نقش هایی متفاوت و تأثیرگذار، توانست خود را به عنوان بازیگری توانا و چیره دست بشناساند. بازیگری که قدرت ایفای نقش شخصیت های گوناگون با ماهیت های متضاد از آدم های خوب و دوست داشتنی ( به نام پدر ) گرفته تا آدم های خبیث و بدجنس ( صداهای دوردست، زندگی های بی جان ) را بازی کند.
نخستین فیلم او در سینما، در واقع نخستین فیلم ریدلی اسکات کارگردان نامدار بریتانیایی بود با نام دوئل کنندگان ( بر اساس داستان کوتاه دوئل ساخته جوزف کنراد ) که جایزه بهترین فیلم اول را در جشنواره فیلم کن سال ۱۹۷۷، نصیب این کارگردان جوان کرد. اما وی با بازی در فیلم صداهای دوردست، زندگی های بی جان ساخته ترنس دیویس، به شهرتی نسبی رسید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیتر ویلیام پاسلتویت در سال ۱۹۴۶ در یک خانواده کاتولیک کارگری در وارینگتون، چشر زاده شد. پدر او شغل های متعددی داشت از جمله اینکه سرباز ارتش، پاسبان و ناظم مدرسه بود.
پیت قبل از ورود به دنیای حرفه ای تئاتر و سینما، بازیگری را در مدرسه نمایشی اولد ویک بریستول آموخت.
پیت پاسلتویت بازیگری شکسپیرین بود و در چند نمایشنامه شکسپیر از جمله شاه لیر، هاملت، مکبث و تریلوس و کرسیدا بر روی صحنه تئاتر بازی کرد. وی که چهره زمخت و نسبتاً زشتی داشت، قادر بود هر نقشی را که به قیافه اش می خورد، بازی کند.
پیت در اوایل دهه هشتاد به گروه تئاتری سلطنتی شکسپیر پیوست و در نمایشنامه های ریچارد سوم، مکبث و رؤیای نیمه شب تابستان بازی کرد. وی دو سال قبل، در نقش شاه لیر در تئاتر شهر لیورپول روی صحنه رفت.
پیت هنگام بازی در نمایشنامه کوریولانوس اثر شکسپیر، وقتی که دو دختر تماشاچی شروع به خندیدن کردند، از روی صحنه به میان جمعیت پرید و در مقابل چشمان حیرت زده دخترها، بخشی از مونولوگ بلند خود را خطاب به آنها بیان کرد.
او در نمایشنامه تراژی کمدی تریلوس و کرسیدا اثر شکسپیر با دنیل دی لوئیس که نقش اولیس را بازی می کرد، آشنا شد. دوستی و همکاری آنها بعدها از تئاتر به سینما کشیده شد و پیت در چند فیلم از جمله در آخرین موهیکان ها و به نام پدر، با دی لوئیس همبازی شد.
پیت پاسلتویت با اینکه نسبتاً دیر و در سن سی سالگی وارد سینما شد اما با ایفای نقش هایی متفاوت و تأثیرگذار، توانست خود را به عنوان بازیگری توانا و چیره دست بشناساند. بازیگری که قدرت ایفای نقش شخصیت های گوناگون با ماهیت های متضاد از آدم های خوب و دوست داشتنی ( به نام پدر ) گرفته تا آدم های خبیث و بدجنس ( صداهای دوردست، زندگی های بی جان ) را بازی کند.
نخستین فیلم او در سینما، در واقع نخستین فیلم ریدلی اسکات کارگردان نامدار بریتانیایی بود با نام دوئل کنندگان ( بر اساس داستان کوتاه دوئل ساخته جوزف کنراد ) که جایزه بهترین فیلم اول را در جشنواره فیلم کن سال ۱۹۷۷، نصیب این کارگردان جوان کرد. اما وی با بازی در فیلم صداهای دوردست، زندگی های بی جان ساخته ترنس دیویس، به شهرتی نسبی رسید.
wiki: پیت پاستویت