پیامد انسان بر محیط زیست

پیامدهای انسان بر محیط زیست یا پیامد فعالیت های انسان ساخت بر محیط زیست ( به انگلیسی: Human impacts on the environment ) شامل تغییر در محیط های بیوفیزیکی[ ۱] و اکوسیستم ها، تنوع زیستی و منابع طبیعی[ ۲] [ ۳] که به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط انسان ایجاد می شود، از جمله گرم شدن کره زمین، [ ۱] [ ۴] تخریب محیط زیست[ ۱] مانند اسیدی شدن اقیانوس ها، [ ۱] [ ۵] انقراض گسترده و ازمیان رفتن تنوع زیستی، [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] بحران زیست محیطی و فروپاشی زیست محیطی به شمار می رود. تغییر محیط زیست متناسب با نیازهای جامعه، اثرات مخربی از خود به جای می گذارد[ ۱۰] [ ۱۱] برخی از فعالیت های بشری که در مقیاس جهانی به طور مستقیم یا غیرمستقیم به محیط زیست جهانی آسیب می رسانند، عبارتند از رشد جمعیت، [ ۱۲] [ ۱۳] بهره کشی و مصرف بیش از حد، آلودگی و جنگل زدایی. برخی از مشکلات، از جمله گرم شدن کره زمین و ازدست رفتن تنوع زیستی، خطر حیاتی برای نژاد بشر ایجاد می کند. [ ۱۴] [ ۱۵] برخی از کارشناسان این بحران را به طور کل ازدیاد جمعیت انسانی نسبت می دهند. [ ۱۶] [ ۱۷]
اصطلاح انسان زاد ( انسان ساخت ) ( anthropogenic ) یک اثر یا شیء ناشی از فعالیت انسان تعیین می کند. این اصطلاح برای نخستین بار به معنای فنی توسط الکسی پاولوف، زمین شناس روس به کار رفت و نخستین بار در انگلیسی توسط بوم شناس انگلیسی، آرتور تانسلی، در رابطه با تأثیر فعالیت های انسانی بر climax plant communities استفاده شد. [ ۱۸] دانشمند جَوشناس پل کروتزن در اواسط دهه ۱۹۷۰ اصطلاح «آنتروپوسن» را معرفی کرد. [ ۱۹] این اصطلاح گاهی در زمینه آلودگی حاصل از فعالیت های انسانی از زمان آغاز انقلاب سبز به کار می رود اما به طور گسترده ای در مورد همه پیامدهای اصلی انسان بر محیط زیست نیز کاربرد دارد. [ ۲۰] [ ۲۱] [ ۲۲] بسیاری از اقدامات انجام شده توسط انسان که به گرم شدن محیط کمک می کند، ناشی از سوزاندن سوخت فسیلی از منابع مختلف مانند: برق، خودرو، هواپیما، گرمایش فضا، ساخت یا تخریب جنگل ها است. [ ۲۳]
مقاله اصلی: زیاده روی در مصرف
مصرف بی رویه وضعیتی است که به کارگیری منابع، از ظرفیت پایدار اکوسیستم پیشی گرفته باشد. این وضعیت را می توان با به کارگیری ردپای بوم شناختی اندازه گیری کرد، رویکرد برآورد منابع تقاضای انسان در اکوسیستم ها را با مقدار ماده سیاره در اکوسیستم مقایسه می کند. برآوردها نشان می دهد که تقاضای کنونی بشریت 70%[ ۲۵] بیشتر از میزان بازآفرینی کل اکوسیستم های کره زمین است. الگوی درازمدت مصرف بی رویه سبب تخریب محیط زیست و در پایان از میان رفتن منابع می شود.